de schoonheid van klanken
in de dierbare kunst
van een gelezen gedicht
het willen horen
proberen te vangen
hetgeen het leven biedt
de tastbaarheid, het verlangen
te zijn als het bloemenhart
de contouren van de blaadjes
in het kleurige schetsje
opgetekend door een mond
belevend een toonzetting
ruisend als vogelvleugelsplooiend, open, dicht
dat wat ik herken
de knipoog naar vriendschap
zo emotievol in het verliezenbreekbaar als een licht op de bleek
hetgeen ikzelf soms ook ben
*
n.a.v. een zondagmiddag vol poëzie, muziek en zang rond de dichter Willem Wilmink
op 18 maart 2012
© Hilly Nicolay
19 maart 2012 |
| Foto Hilly Nicolay |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten