NOTENSYMBOLIEK

een mistdeken kleedt de aarde
windlied zucht klanken
gelijk een spelling van woorden
dichtverzen over het bedaarde veld
 
thuis speelt de radio
 
het is alsof een componist
in melodieën vertelt
van vlinders denkbeeldig flanerend
rond klokjes, bloemrijke bodes
 
het voorjaar in een notensymboliek
ik luister
droom nog wat
rond zijn jaargetijdenmuziek
 

© Hilly Nicolay

 *Gedichtendag 31 januari 2013

   Thema: Muziek  ♪♫

 

 

HET IS GOED MIJN VRIEND

nog even kijk ik om
geef je nog een glimlach
stilte spreekt me toe

een lentegedachte

weet mijn hoofd te bespelen
enigszins te helen
 
een vuurbal schildert goud
gevederde boomwachters
fluiten luidkeels een lied
 
het is goed mijn vriend
velden zullen tierig bloeien
langs de oever de vergeet-mij-niet
 
in een zwaai leg ik een luister
terwijl ik nog wat woorden
een laatste groet fluister
 
dag vriend, dag
 
© Hilly Nicolay
28 januari 2013

Voor Pastuiven Verkwil,

bij het afscheid van een vriend

EEN KRACHT VAN WOORDEN

“It giet oan”
het startsein klinkt
 
dichters zullen woorden dragen
rond elf steden, elf dagen
 
de inkt zal het ijs doen smelten
elke zin zal kloppen
 
het schema is gesneden koek
loopt gesmeerd door crème de la crème
 
het schrijfproces laat zich niet verstoren
door obstakels, onverwachtse factoren
 

gladweg koersen door zinnen

meedoen is mooier dan winnen

Veel succes!

© Hilly Nicolay

21 januari 2013

Voor de dichters van:

De Elfsteden Poëzietocht 2013

Foto van een kaartje- Hilly Nicolay

 

O WINTERSCHILDERIJ

laat mij genieten
van de ijskristallen
op de wuivende takken
 

van de bekoorlijke gestalte

de wandel van mijn lief
in het feeërieke landschap
 
het wijsje van de wind
melodietje in het vroege uur
wanneer de velden nog dromen
 

plots wakkergeschud

 

door het kraa-kraa-kraa

van zwarte vleugeljassen
in slingerende takkenbomen
 
warmhartig
volg ik de koude pluisjes
het groeien van de witte sprei
 
afgestorven bloemen
kenschetsen een vergeten kleur
hoe zal ik het verwoorden
 

mijn winterschilderij

 
© Hilly Nicolay
20 januari 2013

Foto  Hilly Nicolay

 

HET STILLE PUUR

de stille woorden
drijven met de wind
als de adem rond vogels

strelen zacht het water
vloeien samen als kringen
onwrikbare glanzende ringen

als een liefdeblijk
ontwaakt een lelie, zo puur
in het vroegste morgenuur

lichtstreepjes dromen zich
zullen ver van het lommer vandaan
als een boog aan de hemel staan

© Hilly Nicolay
16 februari 2011

* Voor Kerima
bij het gedicht: "Waarvandaan"




Foto  Hilly Nicolay

EEN KLEIN MENSJE

een handje
knijpt zachtjes
rond mijn vingers

zo beeldig is ze
glimlachjesschenkend
vol van dromen

schaduwschimpend
lijzig springerig
langs de bomen

haar voetjes bungelen
over de rand
van het bankje

op het spelende
bedachte ritme
van dwalende liedjes

een klein mensje

dat onbevangen geeft
deelt van de liefde
zoals die in haar leeft

© Hilly Nicolay

6 januari 2013

VERLATEN IN UW LAND

leven in het voel van verlaten
wuivend op een kaal heideveld
zoals het dorre dopjesgras

gevangen in een wirwar
als van zwevend spinrag
over het koude moeras

een dof berkenblad
in ongedurigheid cirkelend
rond verarmde grond

gelijk de nijverige herder
die een schamele kudde drijft
in eenzaamheid verstomt

de staf als leidraad
een toeverlaat in verdwaaldheid
wanneer ogen zoeken

naar de uitgestoken hand
het vertrouwde van het eens
zo mooie vennenland
 
© Hilly Nicolay
14 november 2010

Gedicht rond dementie

EEN NIEUWE LENTE (gastgedicht)

Altijd komt de Lente
en zullen de bloemen nieuw bloeien
want de bloemen zijn altijd Licht
 

Ze torsen geen verstreken dagen

en verwelken zonder klagen
 
De Lente zal komen -
de bloemen zullen je groeten
en je hart zal glimlachen
 

© Jo Merckelbagh

 

 
Dank aan Jo voor dit mooie lentegedicht

 

 

EVEN DAN...

even kijk ik terug
zal ik zuchten
over de honderd en één vragen
 

nog even glimlachen

over het zeker weten
de ongekende mooie dagen

terug naar soms

en in het vergeten
naar de diepere lagen
-
de wens, mijn gedachte

een beetje lef

een beetje moed
naar het Nieuwe jaar gedragen

© Hilly Nicolay
 

Terugblik naar 2012

POËZIEGELUK

dat ik hier nu alleen zit
aan de tafel, met mijn kladblok
een pen, in stilte gehuld

afgezonderd van de mensen
achter een gesloten deur
geeft een gevoel van schuld

dat ik mezelf de vrijheid
van het ongestoorde
schrijven heb gegeven

ver van het moeten
zo het intense geluk
van poëzie kan beleven

© Hilly Nicolay

3 januari 2013