3 januari 2013

POËZIEGELUK

dat ik hier nu alleen zit
aan de tafel, met mijn kladblok
een pen, in stilte gehuld

afgezonderd van de mensen
achter een gesloten deur
geeft een gevoel van schuld

dat ik mezelf de vrijheid
van het ongestoorde
schrijven heb gegeven

ver van het moeten
zo het intense geluk
van poëzie kan beleven


© Hilly Nicolay
3 januari 2013

 
 

4 opmerkingen:

  1. Hoe dubbel Hilly, aan één kant een gevoel van schuld, aan de andere kant het intense geluk van de beleving van de poëzie, zo herkenbaar, zo mooi verwoord!

    Hartelijke groet van Coby.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Coby,

    Wat een fijne reactie.
    Dankjewel!

    Een hartelijke groet,
    Hilly

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Nee Hilly, geen schuldgevoel!!!!! Heb ik helemaal niet en als er met dichten één kluizenaar is ben ik het wel, dus... geen schaamte! volop in het zonlicht dichten!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Pastuiven,

    Dankjewel voor je fijne woorden hier onder mijn poëziegeluk. Je hebt ook helemaal gelijk!

    Hartelijke groet,
    Hilly

    BeantwoordenVerwijderen