ik zou
een schouder willen schrijven
waarop de
wang, de traan kan rusten
het
verdriet van het grijze hoofd
voor de
mens die verlangt
naar
toen, die dagen dat de straten
nog vol
waren van kinderlijke kleuren
de ster aan
de hemel stond
niet vastgespeld
op een jas
nog ver
van de verbanning
de
kwelling van paraderende
uniformen,
de schoeisels
in een
heerszuchtige pas
ik zou
een lied willen schrijven
een
vertroosting van klanken
over de
schaduw heen
*
een paar
minuten zal ik stil zijn
bij het
monument op het plein
met vele
mensen samen
en luisteren
naar een gedicht
naar de
bimbam van de klokken
lees nog
eens de namen
breng in
gedachten een groet
aan de
helden van de vrede
die
helden met een ongekende moed
*
Geschreven voor 4 mei 2012
© Hilly
Nicolay
 |
| Foto Hilly Nicolay |
+-+kopie.jpeg)
