MIJN WOORDENDEKENTJE

voel mijn stille woordendekentje
gewikkeld rond het binnenste
van je roepende verdrietige hart
 
de geweven draden van genegenheid
 

dat wat ik eigenlijk wil zeggen

zonder te vervallen in een lang verhaal
een onverstaanbare mompelende taal

© Hilly Nicolay

3 juni 2009

* voor jou..

Foto  Hilly Nicolay

 

WINTERKONINKJE

je bent zo kleintjes

zingt jouw liedje
zo verheven fijntjes
 
in je fragiliteit
ontmoet ik Zijn hand
als een vertrouwelijkheid
 

in een beeldende taal

vertolk je een bladzij
van het scheppingsverhaal
 
© Hilly Nicolay
19 augustus 2008

 

 

ZO BEN JIJ

zoals de zomerwind
die als een warme adem
langs de rozen strijkt

de gloed van de zon

die highlights op doet lichten
glanzend door mijn haren
 
een verlichtende maan
die de nacht in mijn hart
meeneemt naar de sterren
 

klinkend als de leeuwerik

een stem die roept over het veld
de akker van verlatenheid

het heldere stroompje

waarop mijn kleine bootje
in golfjes van geluk mag varen
 

jij bent als de stoere boom

kleurig deinend in elk jaargetij
zoals de natuur is, zo ben jij
 
© Hilly Nicolay
8 maart 2009

 

Foto  Hilly Nicolay

HET LEVEN

Zal ik het leven ooit
kunnen doorgronden
het doel snappen van
geslagen wonden

Zal ik het leven ooit

kunnen beredeneren
waarom sommige dingen
zich zelfs tegen mij keren
 

Zal ik het leven ooit

kunnen ontdekken
een plekje van rust vinden
voor de tere plekken
 
Zal ik het leven ooit
kunnen omschrijven
of zullen de antwoorden
verre van mij blijven
 
© Hilly Nicolay

Foto  Hilly Nicolay

 

 

ZWIJGEND WETEN

ogen vinden elkaar
waar de zon
het laat afweten
 

bladerbomen

de bloemen
overschaduwen
 

blijde vogels

soms vergeten
te zingen
 

geen glimlach

geen woorden
 
niets breekt
het moment
van stil zijn
 
enkel het
gebogen lichaam
toont de pijn

© Hilly Nicolay

25 juni 2009

 

 

Foto  J H Nicolaij

 

FOTOGEDICHT: Woorden in een gebaar

Fotogedicht: Hilly Nicolay
 

IN DIE LAND

voor enrico

in die land

water ruist
tegen het riet
oren luisteren
verstaan het niet
 
kuieren, slenteren
onder die bomen
zoveel te vertellen
in die land
vol mooie dromen

© Hilly Nicolay

21 augustus 2012
 
Bij het gedicht:
“Die lug oorval deuer geroesemoes”

  

NAAST JOUW SCHADUW STAAN

ik probeer in de schaduw
jouw donker te kruipen
uit het licht van de sterren

om iets te kunnen ontrafelen

van de woorden, dat te voelen
waarin jij gevangen zit

*

ik wil in jouw wereld wonen
de plekjes leren kennen
waar de zon de diepte raakt

samen ademhalen in het blauw
vechten tegen het zwart
zuchten onder de maan

naast jouw schaduw staan..

© Hilly Nicolay
20 augustus 2012

GOLVEND

stop mijn gedachten
in een ruisend schelpje
leg het voorzichtig tussen
het zoute van de zee
op de beweging van
eb en vloed deint het mee
 

schuif mijn stille dromen

uit het diepste van mijn hart
met een vleugje liefde
stromend uit mijn warme hand
tussen de korreltjes
van een stukje verlaten strand

laat kringelgolfjes van

mijn verborgen ik
door de windkracht
naar de horizon zweven
misschien komt ooit
de volheid ervan tot leven

© Hilly Nicolay

27 mei 2008

ZEEVERLANGEN

ik wil de macht
weer zien in de woestheid
van het golvend zout
 
hunkerend in onrust
voelen hoe heilzaam het water
mijn vermoeide voeten kust
 

langs de horizon

een droomvlucht ervaren
van meeuwenparen
 
het wonder zien
van schelpenhartjes
liefjes op het zand gelegd
 
de wolken tellen
suizen met de plukjeswind
als in kleinheid van een kind

onbevangen

vol verlangen

 © Hilly Nicolay

foto Hilly Nicolay

PASTORALE IN AUGUSTUS

duizend kussen
leg ik in mijn liefdesecho
de galm overtreft de bergen
klimt uit gespoelde dalen
 
mijn dichtlied gespeeld op
een harp met gouden snaren
laat het bloeiende herderstasje
tussen weidse groenheid stralen
 

woorden wiegend in een lichtspeling

langs stammen van zilversparren
buigen zelfs een laatste schaduw
om tot hemelbogenblauw
 
warm riekende zoetheid
verpakt in ruisende waaiertjes
strelen klanken over de velden
ik hou van jou…van jou…van jou…
  
© Hilly Nicolay
13 augustus 2008

IK HOORDE KLANKEN

zoals het koele water

wiegt langs het riet
op een warme zonnige dag

woorden waarin het gevoel

het diepste, kostbaarste
van de mens lag verscholen
 

rondom statige gewelven

bleef het gesproken verlangen
in een echo voor even hangen
 
treffend als de adem
een streling langs stoelen
met zintuigen te voelen
 
een kunstige omarming
door rust omhuld
in het dagelijks tumult
 

*
 
(Boekenmarktkoffieconcert Bergkerk Deventer
Muziek:Barokensemble Scordatura
Gedichten: Julius Dreyfsandt zu Schlamm
5 augustus 2012)

Foto  Hilly Nicolay