hoe diep
mijn zucht
langs het
vensterraam
morgenzorgen
mengen
zich in
de schrale lucht
een spoor
van zand
leidt
naar de hof
een
vertrouwde zetel
nodigt
als een open hand
och, zie
mij hier staren
de verte
heeft geen weet
van dat…
hetgeen
ik wil bewaren
ik kerf
het in de nerven
van een
vallend blad
zo is het
vastgelegd
de aarde
zal het erven
© Hilly
Nicolay
17 juni
2014
* Voor
een dichter *