hoe diep
mijn zucht
langs het
vensterraam
morgenzorgen
mengen
zich in
de schrale lucht
een spoor
van zand
leidt
naar de hof
een
vertrouwde zetel
nodigt
als een open hand
och, zie
mij hier staren
de verte
heeft geen weet
van dat…
hetgeen
ik wil bewaren
ik kerf
het in de nerven
van een
vallend blad
zo is het
vastgelegd
de aarde
zal het erven
© Hilly
Nicolay
17 juni
2014
* Voor
een dichter *
Alweer kippenvel bij het lezen van jouw gedicht. Je weet de lezer te raken Hilly, prachtig!
BeantwoordenVerwijderenWarme groet van Coby.
Coby,
BeantwoordenVerwijderenAltijd fijn dat je komt lezen op mijn blog.
Dank voor de reactie.
Hartelijke groet,
Hilly
Da's een mooie, Hilly !
BeantwoordenVerwijderenLie(f)s.
Lies,
VerwijderenFijn dat je kwam lezen.
Doet goed dat je het mooi vindt!
Lieve groet,
Hilly
Wat prachtig geschreven weer
BeantwoordenVerwijderenLieve groet Elisabeth
Elisabeth,
VerwijderenDankjewel, ik ben blij met jouw reactie.
Lieve groet,
Hilly
s c h i t t e r e n d ! !
BeantwoordenVerwijderenwerkelijk wat een heerlijk vers Hilly !!
chapeau ende chapeau!!
pff
Wel een hele mooie reactie!
VerwijderenIk ben er blij mee.
Fijn dat je kwam lezen, zeer gewaardeerd.
Hilly
Ja, echt prachtig, Hilly!
BeantwoordenVerwijderenWarme groet,
Marleen
En ik ben blij dat ik eindelijk op je blog geraakt ben : )
Marleen,
VerwijderenWat leuk jouw reactie hier te lezen.
Fijn dat het gelukt is.
Je bent altijd welkom hier op mijn blog.
Hartelijke groet,
Hilly
zo rakend mooi geschreven ....
BeantwoordenVerwijderenMicheline,
VerwijderenFijn dat je kwam lezen en jouw reactie doet goed.
Groetjes,
Hilly
Een pareltje Hilly. Met een aantal rake metaforen.Knap.
BeantwoordenVerwijderenMooie reactie , waar ik blij mee ben Tino.
VerwijderenGroet,
Hilly