23 december 2017
14 december 2017
TUSSENRUIMTE
niets is
echt zeker
het leven
kan soms tornen
rafelig
wordt de zelfkant
een
wirwar van draden
steken worden
vastgehecht
als een te
strakke lijn
maar och,
toch verkeer
ik vaak in
soepelheid
lijkt het
alsof ik ben
omhuld
met zijde
dan spin
ik garen
daarmee verstel
ik
elke
scheur die me belet
mezelf te
zijn…
© Hilly
Nicolay
14
december 2017
 |
| Foto: H Tolboom |
24 november 2017
MEDICIJN
 |
|
ik zie
het bollende zeil
als een
leven van vrijheid
niets dat
nog meer jaagt
enkel de
spelende wind
een
streepje zilver legt zich
over mijn
rozige wangen
glanzend
de vreugde
die ik op
het water hervind
de zere
plek verstrooit zich
geleidelijk
als een luchtbel
die de
zeeboezem verlaat
ogen voor
verstoring blind
wolken
drijven weg
een
gouden bal schijnt
verrassend
als een zondag
ik zoek
niet meer, ik vind
© Hilly
Nicolay
24
november 2017
|
Eigen foto
12 november 2017
AFLOOP
in vogeltaal vind jij
Gods
scheppingsverhaal
je hebt enkel
het gevoel
zelf dan te
moeten zwijgen
tussen de
laurierstruiken
vind je de
natuur op z’n best
gebroken
schalen van eitjes
in een
oud vertrouwd nest
bollebozenveertjes
zien
op een krasse
berkentak
een pak
van je hart
immers
het leven zelf…
-
luister, luister
in je
laatste dagen
hoe elk
vogeltje jou
over de leegte
kan dragen
© Hilly
Nicolay
Foto cover van de merel: H Tolboom
Foto cover van de merel: H Tolboom
1 november 2017
ZIELSRUST
Foto: H Tolboom
Zielsrust
Zielsrust
ik lief
de stilte
rond
woorden gelegd
waarin
juist
zoveel
wordt gezegd
ik lief
de stilte
rond een
gedicht
waarin
juist
verademing
wordt belicht
© Hilly
Nicolay
1
november 2017
24 oktober 2017
SAMEN, DUIZENDEN UREN
Foto: H Tolboom
samen
zeilen
op de
boot van het licht
niets dan
het blauwe water
gouden horizon
in het zicht
samen winnen
van de
spelende nijvere wind
jou en
mijn krachten samen
gebundelde
zonnestralen aan een lint
samen op
weg gaan
alsof we
het leven nog kunnen sturen
elke
schipbreuk kunnen weerstaan
grenzeloos,
jij en ik en duizenden uren
samen…
© Hilly
Nicolay
24
oktober 2017
21 oktober 2017
EENZAAM GEVOEL 2
 |
| Foto: H Tolboom |
(voor jou)
het zit
in je
een
onbeduidend gevoel
diep
weggestopt
voor het
gezelschap
maar
misschien,
misschien
durf je morgen
in die
grote kring
waar druk
wordt gepraat
wel iets
meer van jezelf
te laten
zien en horen
bevrijdt
een diepe zucht
jou uit
de geslotenheid
laat je je
door niets
of niemand
nog verstoren
© Hilly
Nicolay
21
oktober 2017
Eenzaamheid kan tijdelijk zijn.
Bijvoorbeeld in bepaalde situaties.
In een grote groep kun je "ondersneeuwen".
Vaak valt dit niet of nauwelijks op.
Bijvoorbeeld in bepaalde situaties.
In een grote groep kun je "ondersneeuwen".
Vaak valt dit niet of nauwelijks op.
17 oktober 2017
EENZAAM GEVOEL
Foto: H Tolboom
(voor jou)
het zit
in je
een
teruggetrokkenheid
stilletjes
verborgen
voor de
buitenwereld
och misschien,
misschien
weet je morgen
in dat volle
vertrek
met keuvelende
mensen
wel boven
het gewemel
het
gedruis uit te stijgen
draag je het
hart
wat meer op
de tong
zal je
niet meer aarzelen
of
onderschat zwijgen
© Hilly
Nicolay
17
oktober 2017
10 oktober 2017
MIJN LIEFSTE LIEF
Foto: H Tolboom
als de
herfst
zijn
intrede doet
mijn
liefste lief
mag ik
dan als de lente
in je
blijven bloeien
vlammend
als goud
zoals de
kleurende linden
als de
nachten
het koude
in zich dragen
mijn
liefste lief
mag ik
dan als de late vlinder
vleugellicht
om je heen zweven
in haar
zul je mijn omringende
warmte en
zachtheid vinden
© Hilly
Nicolay
*Gedicht
uit september 2008*
(Destijds
voorgedragen in het
romantisch
radioprogramma:"De nachtzoen")
30 september 2017
IN OGENSCHOUW
 |
| Foto: H Tolboom |
zo laat
het licht nog
een
avondzonnestraal
de wind
op de vlucht
na een
dag van wanorde
het lijkt
alsof een kranige eik
een
buiging naar de aarde maakt
‘zo, deze
storm heeft mijn
waardigheid
niet geraakt’
-
ik
ontrafel doordacht
mijn
eigen onstuimigheid
in deze verademing
lijkt
het leven
transparant
och, hoe
onschendbaar
hoe vurig
is de wilskracht…
hoe groot
is mijn invloed
op het
leven dat me nog wacht…
© Hilly
Nicolay
30 september
2017
11 september 2017
WENS
och, kon
ik spelen
spelen op
een klarinet
het hardhout
warm
rustend in
mijn hand
mijn adem
trillend
zangerig
langs het riet
och, kon
ik spelen
spelen op
een klarinet
gelijk een
goudvink
zijn toonverhoging
aan het
einde van
een liedje
zet
och, kon
ik spelen
spelen op
een klarinet
ik kan enkel
klanken
laten dansen
uit mijn pen
versregels
hoog en laag
dagelijks
op schrift gezet
-
maar och,
kon ik spelen
spelen op
een klarinet…
© Hilly
Nicolay
* Uit mijn nieuwe bundel:
Foto cover: H Tolboom
30 augustus 2017
HEILZAAM
 |
het
oostelijk licht toont
zich als
een prelude
tekent vergulde
sporen
in het verreikende
dal
ik draag
de verademing
als een begroetende
droom
teer nog rusten
bloemknoppen
op mijn
uitgestoken hand
ik zou ze
willen strooien
op een vruchtbare
aarde
zodat ze
kunnen bloeien tot
een onvergetelijke
bloementijd
wat meer
nog zou ik kunnen
ook maar durven
vragen
dan dat
het duister niets
van de
kleuren zal vervagen
© Hilly
Nicolay
30
augustus 2017
26 augustus 2017
BRAAM (haiku)
 |
| Foto: H Tolboom |
Smikkelen
de zon
deelt warmte
zoetsappige
energie
ik gris
handenvol
© Hilly
Nicolay
26
augustus 2017
9 augustus 2017
WEERKLANK
Voor merel (Micheline)
de merel
kleurt
het
groengewas
zingt een
lied
klanken
onvervalst
een krachtige
melodie
door de
zwakke wind
weelderige
bloemen wiegelen
strooien
hun zaden uit
de akker
vangt
het als
een helen op
het licht
is mooier
zweeft
over de dag
vurig
brandt de zon
haar rode
tinten
door
hartje zomer
voor een
stille dromer
© Hilly
Nicolay
9 augustus
2017
1 augustus 2017
GROOTHARTIG
 |
| Foto: H Tolboom
ze waren
er
de bonte
bloemen
luisterrijk
in een
mysterieuze
nevel
|
warme
harten
heilzame
blaadjes
als
lichten
in de
schaduwtijd
droegen
glansloze
broze
vlindervleugels
naar de zoete
nectar
een keur
van vruchten
ze waren
er
als een
fleurig boeket
met zorg heb
ik ze
in een
vaas gezet
© Hilly
Nicolay
1
augustus 2017
20 juli 2017
WIJZE
Foto: H Tolboom
ik hoor weer het
wiegelied
van een vogel
wil meegaan
op de juichende
tonen
de echo bij
me dragen
diep van
binnen
als een tere
wens
op mijn
lippen leggen
doodstil
zijn
nog één keer
tranen
-
morgen,
ja, morgen
zal ik warmte
schrijven
spreid ik
het licht
over de
schaduwtijd
kleur een
nieuwe dag
over de
langdradige wond
mijn
voeten huppelen
wederom op
vaste grond
© Hilly
Nicolay
20 juli
2017
13 juli 2017
WEL EN WEE
te voet
dwalen
stormen
soms rondom
ogen open
het leven
opnieuw vinden
de
verleiding aangaan
uit de
schuilplaats geraken
sussend het ritme vinden
bemoedigd
door het hemellicht
niet
verslappen
immers
een bloem leeft op
wanneer
de neerslag haar
wortel
hoopvol voedt
een zucht
niets
over het hoofd zien
toch
misschien
net als
voordien…
© Hilly
Nicolay
13 juli
2017
 |
| Foto: H Tolboom |
5 juli 2017
VEERKRACHT
 |
| Foto: H Tolboom |
mijn
zomer
anders, mooier
mens
veel meer
mens
lichaam
vol leven
zingend
hart
als een
vogel
gevoed
door licht
alles
zien
alles
horen
zuiver
als de poel
met
spiegelwolken
wiegende
rietstengels
bestendig
in de storm
anders
veel meer
mens
gunnende fraaiheid
onschatbare
tijd
© Hilly
Nicolay
5 juli
2017
3 juli 2017
DOORSNEE
 |
| Foto: H tolboom |
de hemel
huilt
tranen
met tuiten
tuinvogels
fluiten
bij dit
verkwikkend bad
waterdruppels
glanzen
op een
gevallen blad
de wind
wakkert aan
en
neuriet wat
stilletjes
wat verlaten
op een
droge plek
in een
streepje zonlicht
schuilt
een kat
-
zo welkom
dit iets
in het niets
ervaren
dat dit het is
wat ik zo
lief had
© Hilly
Nicolay
3 juli
2017
30 juni 2017
27 juni 2017
AANZIJN
niet meer
snellen
ook niet stilstaan
mogen doorgaan
het is
nog geen tijd
er wonen
liedjes
in mijn
hoofd
ik leg ze
aan de dag
wil ze
niet kwijt
en ik
weet
het leven
zelf zal me
ook zonder
vragen
wel over
de leegte
elk
kwetsuur dragen
© Hilly
Nicolay
27 juni
2017
 |
| Foto: H Tolboom |
16 juni 2017
IN HET OOG...
Foto: H Tolboom
hoe groot
is het verschil
tussen twijfels en keuzes...
stappen ik
heb ze
ooit
gemaakt
betamelijk
en voldaan
tussen de
tweestrijd
dikwijls weer
mezelf betrappen
op matte
vlakken
tussen het
groen
glanzend
tapijt
maar nu…
meer dan
ooit
schuilt het
verlangen
in mijn
hart
op
verhaal te komen
de weldaad
te voelen
ontwaken
te midden
van al
wat me lief is
rechtuit en
af en toe
simpelweg
dromen
© Hilly
Nicolay
16 juni
2017
11 juni 2017
WELZIJN
 |
| Foto: H Tolboom |
gisteren
ik laat
haar liggen
bij de
twijfel
vandaag
bepaalt
de dynamiek
mijn gang
schoon als
het
vrijgevig
daglicht
zich vertoont
zoek ik
de bron
dat wat
het leven
tot
waarde kroont
© Hilly Nicolay
11 juni
2017
Abonneren op:
Posts (Atom)