Dichtwoorden van toen en nu: september 2011

25 september 2011

DANK U

dank U voor het avondrood
de wondermooie gloed

rustend op de watervogel
het verenkleed

de golvende spiegeling
waarin ik zoveel schoonheid ontmoet

dank U dat in mijn gedachten
het stille verlaten, het alleen

de wind mijn wangen
mijn hart vol liedjes streelt

dank U voor het mens zijn
het alles om me heen

25 september 2011

Foto: Hilly Nicolay

TEGENTONEN

wanneer vlerken
in een zwarte overjas
het spreken temmen

krassend hard en schel
in bladerloze bomen
verzen overstemmen

als druilerige tegentonen
de aanhef tot een dichtmaat
weten af te remmen

dan zal de stille vlinder
geen voorjaar meer kunnen schrijven
de winter zal het hart beklemmen

11 maart 2010

Foto: Hilly Nicolay

DROMENLINTJE VOOR EEN KINDJE

lentehartjes in duizendtal
ik leg ze in gedachten
op het kleine bedje neer

voor een kindje
zo stilletjes, allerliefst
wonderlijk sterk, toch zo teer

ik strik mijn wensen
aan een dromenlintje
voor Pepijn

dat het zich mag warmen
aan liefdevolle armen
die zo gelukkig met hem zijn

© Hilly Nicolay
1 april 2011

22 september 2011

IN JOUW LENTEHAND

mag ik een stukje wandelen
zomaar, dicht naast jou
en wil je mij dan iets meegeven
uit je eigen bewogen leven

vertel mij

van jouw eigen vragen
de antwoorden die jij ook zoekt
die nergens beschreven staan
over de opwellende traan

het gevoel van verloren
dwalend langs de stilte

als een voorjaarsvlinder
vliegend in het rond
over een nog kale akker
te vroeg al wakker

als mijn koude voetstap rust
naast de jouwe op het winterzand
mag mijn hand dan voor even
in jouw warme lentehand?

16 maart 2011

Foto: Hilly Nicolay

EEN ONBEKENDE DAG

dan is er zo’n dag
waarin gevoelens de stilte treffen
het beseffen

te zijn gedreven
naar een gesloten lijn
niet ten volle mens te kunnen zijn

hoe energiek ook
gevoelens van binnen
hoe dan te beginnen

klanken blijven verborgen
in een onbekend verhaal
geschreven in een vreemde taal

*
laat mij slapen
als het bloemenkind
tot ik de opening vind

naar zachte dromen
gedachten van de warme zon
zoals alles eens begon

5 juli 2010

SPOKEN IN DEMENTIE

hoe spoken een netvlies bestormen
beelden schetsen, onzichtbaar
zo zichtbaar dichtbij

grijze onverklaarbare tijden
laten de mens lijden
hoofdzaak is er niet meer bij

voeten wankelen door de dagen
handen die verlorenheid dragen
de duim, de vingers gekromd

een mond die wil spreken
in een herhaling
tot stilte verstomd

gedachten van een vader
gedachten van een kind

hoe bloeiend
blakend was eens de akker
schreef er de zwaluw zomertijd

ik smeek in een vraag, een verlangen
maak het eenzame hart wakker
vol van kracht en dragelijkheid

27 december 2010

Foto: Hilly Nicolay

ONDER DE MOERBEIBOOM

en ik verdwaalde
droomde weg in poëzie

zwijgend

luisterend naar woorden
vloeiende akkoorden

naar gelijkgestemdheid
in een violierenrefrein

zomaar daar mogen zijn
in een tuin, een dichtersplekje

ver van mijn eigen stekje
tussen het vertrouwde

het onbekend

zo vreugdevol intens
genietend van elk moment

© Hilly Nicolay
(Breda 29 augustus 2009
Literair Festival onder de Moerbeiboom)

18 september 2011

CHERUBIC HYMN

hoe die ene stem
in echoklanken
zich tot een cherubijnen
lofzang kon verheffen

het stille
droeve plekje
in mijn vragend hart
wist te treffen

alsof innige armen
het wisten te warmen

een blijmoedigheid
in het bijna nacht
de glans van het baldakijn
bracht iets van geborgen zijn

* Bij een Byzantijns Kozakkenlied*

21 november 2010

Foto: Hilly Nicolay

IK HOUD VAN DIT VENNENLAND

mysterieuze spinnenwebben
hangen over de heidegrond
goudkleurende berkenbladeren
fladderen in het rond
ik houd van dit vennenland
met zijn nog verlaten laatste bloemenrand
dopjesgras staat verscholen
in een verlaten stukje moeras
waar ooit de turf voor handen was
machtig stukje water met een zilverglans
de eenden maken er hun rondedans
dit beeld dat ik met ogen pluk
is er één van onmetelijk geluk

* Als een herinnering

aan opa en oma *

1 januari 2008

17 september 2011

WIJ ZIJN GELIJKEN

wij zijn gelijken
jij en ik
tastbaar, voelbaar
door alles heen
soms op weg
dwalend in niemandsland
smachtend, lonkend
naar de onbereikbare overkant

ik ken jouw angst
voel jouw pijn
het verliezende, waarin je graag
een winnaar zou willen zijn

de deur kan soms klemmen
het is zeker, dat het hekje piept
maar, de drempel is niet hoog
en het rozenpoortje glanst
het klinkerstraatje
oogt nog wat groen
maar ik weet, jij weet, hoe mooi
de zon er met de schaduw danst

© Hilly Nicolay
26 maart 2011

Foto: Hilly Nicolay

JE LIGT ER ZO STIL

je ligt er zo stil
een glans op je gelaat
lijntjes, fijntjes
kunstig besnaard

de handen rank en wit
rustend op je tooi
je oogt zo vredig
verheven mooi

en och,
ik kan het niet beredeneren

waarom een leven
een fonkelend kristallen glas
brak in talloze scherven

de schaduw zijn best deed
zich deze zonneplek op aarde
te verwerven

*Joke*

14 januari 2011

16 september 2011

VRIENDSCHAPSSTREEPJES

ergens in het donker
kleur je nog in regenbogen
vriendschapsstreepjes voor mij

zend er kleine gelukjes

tussen klavertjesblaadjes
zo vindbaar dichtbij

in lentehommels

zoem je door mijn tuin
hoor ik je nog zomers zingen

de koudste stenen

worden voelbaar warm
altijd blijf je mij omringen

Foto: Hilly Nicolay

IK GELOOFDE

ik geloofde in je woorden
las menig maal
jouw mooie taal

dacht in elke regel van je hand
gesproken door je mond
dat ik de heusheid vond

o, hoe ik jouw letters
dwarrelend als vlinders zag
zomerend rond een grijze dag

als een helend kussen
voor een hoofd vol dromen
bleven warme zinnen komen

ik wilde voor jou dan ook enkel
wensen schrijven van geluk
in een eeuwige blauwdruk

maar, mijn inkt schrijft flets
een vel vol met vragen
die geen kleur kunnen verdragen

6 maart 2010

ICARUSBLAUWTJE (HAIKU)

een schoonheid in blauw

door de liefde aangeraakt
geschapen geluk

Foto: H Tolboom

15 september 2011

ZONDER OMMEKEER

een schelp ruist
vertelt verhalen
over een verlorenheid
aan liefde

op zee golven

vervlogen dromen
roerende verhalen
over onbeantwoord geluk

weemoedige tranen

stromen over het strand
van weleer

een misthoorn toetert
het schip verlaat de haven
zonder ommekeer

31 mei 2011

Foto: Hilly Nicolay

MIJN LETTERDROMEN

ik schrijf jou liefde
in mijn letterdromen
als ontwakende vlinders
in vruchtbare bomen

naar waar
jij ze telkens zal vinden
in een minnend gedicht
klanken vleugellicht

ze over de grens

van het verlangen
zonder een schaduw
zal ontvangen

louterende woorden

pareltjes streelglans
als de hartjes
in een bloemensprei

wat wondertipjes

kleine zoenenstipjes
mijn pennengeluk
in een eeuwige blauwdruk

24 januari 2010

13 september 2011

VERNIEUWDE VLEUGELS

de stille voorjaarsvlinder
kruipt uit haar beschermende cocon

zij krijgt vernieuwde vleugels
om te kunnen vliegen

zich te laten wiegen

op de sterke armen
van de uitnodigende zon

die de bloem voor haar laat bloeien
daar, waar zij ze even niet zag

en ze zonder het te vragen
in een hart vol warmte landen mag

© Hilly Nicolay
26 mei 2011

Kunstwerk mozaïek gemaakt

door Ria Reijersen

Foto: Hilly Nicolay

DE DOOD KEERT ZICH EVEN

waar de stilte
bijna tot ons spreekt
de wind zijn rust
over de aarde laat waaien

daar drijft leemte
wat naar de verte toe
bloemblaadjes zacht en licht
komen het droeve aaien

een vogel vliegt
rond het hemeldak
zingt met ongekende kracht
een hoopvol lied

grillige boomtakken
krijgen een glans door de zon
mistdruppels verdwijnen
de dood keert zich, is er even niet

25 november 2010

11 september 2011

EEN KINDJE STRAALT

*Julia*

een kindje straalt
als lichtjes in de nacht

schenkt schoonheid aan
de wijze dichter

een meisje dat groots
gehechtheid, lieflijkheid

in veelvoud
naar zijn ziel laat stromen

zodat hij weer ten volle voelt
leeft in zoete dromen

*
zijn handen rusten
op de glans van de klavieren

ogen strelen
over het doorleefde hout

hij trekt alle registers open
speelt verwachtingsvol

klanken van genoegen
grenzeloos de wereld in

betuigend zijn verbondenheid
met dit prille begin

* voor een opa *

© Hilly Nicolay
17 april 2011

Foto: H Tolboom

BLIJF

zeg dat je niet sterft
niet in de verwelkte kleuren
de kaalheid van de herfst

laat me nog wat warme
ongekunstelde woorden schrijven
naar de kilte van je stille lichaam

gelijk de onvervalste klanken
van ontroering die ik in me voel
bij het fluisteren van je naam

zeg dat je er nog bent
wanneer de zwaluw al cirkelend
de nestpan van het huis herkent

25 november 2009

9 september 2011

GLORIE VAN BOSKOOP (HAIKU)

rijpende trossen
sappige herfstbelofte
vullen wijnglazen

Foto: Hilly Nicolay

HET EINDCOUPLET

als de herfst vaal
over de velden hangt
mistroostig en kaal
vol van schaduwvlagen

zal ik je dragen

over het verwelkte
treurende bloemenpalet
naar het zoete wit
van rijpe muskaatdruiven

als de dagen korten
de avond vroegtijdig
haar intrede doet
veel eerder dan verwacht

zing ik zacht

dicht ik jouw naam
in een lied, een gebed
de laatste strofe
het eindcouplet

7 november 2010

GEDACHTEGANG (DUOGEDICHT)

laat de zon niet verdrinken
in tranen, het verdriet van weleer
geef de maan geen kans
haar laatste licht te spiegelen
in het donkere meer

schuif regengordijnen open

durf weer te kijken naar het blauw
en vlieg als een hoge zwaluw
die scherend langs de hemelbaan
zonnestralen verzamelt tegen de winterkou

zie de bloesemwind
hoe ze haar kleurigheid
soms in diepe zuchten
fier, maar liefderijk
over de aarde spreidt

kom wacht niet langer
en geef het leven een hand
er staat iemand met natte voeten
en een hoofd vol bloemen
blozend op de grens van zee en strand

1 juni 2011

Foto: Hilly Nicolay

7 september 2011

WAT EEN MOOIE DAG

de te gekke woorden, de klanken
van de melodie, het zomerlied
die kleine beetjes voor me zorgen
een lach over mijn verdriet

het rode blokjes picknickkleed
gespreid op het warme gras
de mierzoete vruchtenlimonade
kleurend als de vlinders op het glas

een stille alleszeggende wandeling
over het steile oeverpad
geen schaduw die ons in kan halen
de zon ontfermt zich over elk blad

een bestendige glans schikt zich
tussen de diepste nerven
dat wat er nog verloren zwerft
zal vervliegen, ontwijfelbaar sterven

© Hilly Nicolay
5 september 2011

KIND VAN DE ZON

dans maar kind van de zon
met je vleugelvoetjes licht
op de muziek van je hart

laat je stemmetje klinken
als de zingende tuinfluiter
tussen het kleurige wingerdblad

dartel maar als het veulen
dat haar blijdschap in een wei
met kleine madeliefjes vindt

vergeet de tijd, meisje lief
glans maar als de zilverberk
ritmisch wuivend in de wind

*Naomi*

4 Oktober 2010

6 september 2011

HOMMELPOOTJES

ik zie de hommelpootjes
langs de meeldraden strelen
hoe de bloem haar schoonheid
haar nectar wil delen

het kleurige hommellijfje
blijft nog wat zoemen en zweven
en ik zie weer hoe mooi
de schepping samen kan leven

Foto: H Tolboom

IK TREF JE NOG

jij bent er niet bij
of toch…
misschien lijkt dat maar zo

rond de warmte
de kamers van mijn hart
daar tref ik je

daar geef ik je

mijn geschreven verzen
ervaar ik nog de band

melancholie drijft

werkt zich ongemerkt
wat naar de bovenkant

en in die tuin

daar spellen mijn ogen
de letters van je naam

de zwarte lijnen

op grijs gesteente
door een jaartal omringd

je bent er niet bij
of toch…
een merel zingt

8 mei 2011

4 september 2011

VLINDERELFJE

vlinderelfje

dwarrelt zomers
op zuchtjes wind
daalt roemrijk neer als
liefdelichtje

8 juli 2010

Foto: Hilly Nicolay

IK HAD...

ik had je wel naar de zon
de warmte willen dragen
maar ik kon slechts naar je kijken
door een mistig gordijn

ik had nog zoveel willen vragen

ik had je de kleuren, de geuren
van de mimosa toegedacht
zo graag handenvol
naar jouw stille lijf gedragen

ik had je vindersvleugels willen geven

zodat je kon vliegen naar het licht
maar, ik stond daar maar
en langzaam verdween je uit mijn zicht….

11 februari 2009

OVER DE ZUIDERGRENS

ik zag je dorp
daar, waar je neerstreek
je ogen op de zon gericht

ja, ik zag jouw land
de schoonheid
door het Vlaamse licht

we liepen wat keuvelend

soms wat stilletjes
weer het pad van vriendschap op

in het weten, het herkennen
stopten we het nutteloze
in een notendop

ik vond jouw wereld

het past bij je zijn
als nobele mens

je openhartigheid draag ik

in mijn hart, op mijn hand
over de zuidergrens

23 mei 2011

Foto: Hilly Nicolay

1 september 2011

IN DE EENVOUD VAN STEENTJES

ik draag je in mijn hart

als een signatuur

in de eenvoud van steentjes

heb ik mijn liefde gelegd

rond de stilte

van een maanloze nacht

waarin de geest aarzelend

iets van een afscheid schrijft

zo dwarrelend nog

vol van het verlangen

proberend wat te vangen

het willen vasthouden

aan iets dat als een golving

langzaam, sneller

steeds een stukje verder

van me wegdrijft…

Foto: Hilly Nicolay

JA TOCH

ik weet het nog, hoe uw hand
de goudvissen in de vijver bracht
het tere vogeltje verzorgde
een warm nest gaf voor de nacht

hoe uw ogen lente lachten
zo kostelijk konden dromen
bij de kleinste ontluikende knoppen
van de welige vruchtbomen

ja toch

ik weet het nog, dat u de paarse velden
de zilverstammen van de berk aanbad
het veen, de oevers rond de poel
op uw netvlies geschreven had

en u genoot van de dauw
de spinnenwebben op het gras
ik zie nog uw handen strelen
over de wilde bloemen, het zomergewas

mens van de natuur
dit alles moet je nu ontberen
de achteruitgang in het brein
het is niet meer te keren

(Pa)

© Hilly Nicolay
16 maart 2011

VERLIEFD ROODBORSTJE

twinkeloogjes
stembandjes die trillen
vurige liefde
door een liedje stillen

tonende
kleurige verenpracht
twiet twiet twiet twiet
blijf bij me deze nacht…

© Hilly Nicolay
6 februari 2008

Foto: H Tolboom