28 april 2014

MIRAKEL

(liefde is een glas dat kan
breken wanneer men het
slapjes of te stevig vasthoudt)
--Russisch spreekwoord--
 

wondermooi als de lente
zo noem ik jou

je bent me zo innig
teer soms als een glas
het kristal dat rust
in de palm van mijn hand
 
breekbaar als de iele
eerste lentebloemen
die ik zou willen plukken
schikken in een siervaas

wondermooi als de lente
zo noem ik jou
 
je weet me te raken
als de waas op de wei
druppels prille morgentijd
op een bloesemschoonheid  
 
ik laat je gaan, ik houd je vast
als de schitter van een kelk
een weerschijn van liefde
draait jouw verve in me rond

wondermooi als de lente
dat ik jou vond
 
© Hilly Nicolay
28 april 2014

Foto H Tolboom

 

25 april 2014

NY EDDA

woorden van de zee
golven en witte beren
sterke stoere heren
hebben het ijs gebroken
 
de weg verhaalt
van spiedende ogen
rond nachtregenbogen
dagdromen op Noord
 
de treurwilg knikt
langs de rivier van smart
westwaarts is het hart
van lenteminnen
 
hij die is verdwenen
de nazaat in heugenis
danst rond de zonnevis
en schept zijn planeet
 
hemelbollen vonken
als alles donker schijnt
het daglicht verdwijnt
zal het geluk toch stromen
 
een steen, een betovering
raakt de mens, de spil
zij weent haar tranen stil
op een open boek

© Hilly Nicolay
24 april 2014
 
Vrij bij de e-bundel van Snorri Nidhogsson

13 april 2014

VADERSNAAM

een naam rust in de lente
rozerode bloesemblaadjes
vormen een warme deken
 
het zaad ontspruit
de aarde wordt weer groen
mijn gedachten zijn nog bij toen
 
is het al vier weken?
 
het is alsof de vlinders
langer dan ooit slapen
de bij haar weg niet weet
 
in een treurig zoemen
zoekt naar de bloemen
haar vleugeltjes verzwaard
 
ik slinger me nog
als een meander door de tijd
met de stroming mee
 
een naam rust in de zon
dierbaar wiegt de wind
een laatste groet op een lint
 
© Hilly Nicolay
13 april 2014

Eigen foto

6 april 2014

MIJN HART KENT, WENT

in de stille deemster
fluister ik in woorden

mijn weifel, mijn twijfel
tot een ongeoefend lied

mijn hand penseelt dromen
nachtelijke werkelijkheid
een wonderster, zo mooi
siert mijn gesloten pad
 
ik ben ik
tot de morgentijd

 
mijn hart kent
went aan de tegenslagen
hoffelijkheid wint
overwint nonchalance
 
een hunkering lispelt
langs begroeide muren
waar de kleine vogels
werken aan een nest
 
hoor, de lente roept
ik nodig haar op mijn hand
ze schrijft genegenheid
een groei en bloeirefrein
 
ik ben ik
dat wat ik wil zijn
 
© Hilly Nicolay
6 april 2014

Foto  H tolboom