rozerode bloesemblaadjes
vormen een warme deken
het zaad ontspruit
de aarde wordt weer groen
mijn gedachten zijn nog bij toen
is het al
vier weken?
het is alsof de vlinders
langer dan ooit slapen
de bij haar weg niet weet
in een treurig zoemen
zoekt naar de bloemen
haar vleugeltjes verzwaard
ik slinger me nog
als een meander door de tijd
met de stroming mee
een naam rust in de zon
dierbaar wiegt de wind
een laatste groet op een lint
© Hilly Nicolay
13 april 2014
 |
| Eigen foto |
zucht ... hoe ontroerend mooi Hilly , ik word er heel stil van en het raakt me heel erg. Want weet je Hilly ik ben een beetje bang ... mijn vader ligt sinds woensdag in het ziekenhuis
BeantwoordenVerwijderenMicheline,
VerwijderenJouw reactie raakt me, ik hoop dat het goed mag gaan met je vader.
Lieve groet en sterkte,
Hilly
Wat heb je prachtig je gevoel weer gegeven met dit gedicht .De tijd zal het verdriet langzaam wat verzachten ,neem je tijd daarvoor kan ik alleen maar zeggen .
BeantwoordenVerwijderenLiefs Elisabeth
Een lieve reactie Elisabeth, dankjewel.
VerwijderenIk kom steeds meer tot het besef, dat ik hem kwijt ben.
Lieve groet,
Hilly
Heel mooie ode aan je papa, Hilly...
BeantwoordenVerwijderenMoeilijk hé..., xxx.
Lie(f)s.
Lies,
VerwijderenJa het is moeilijk.
Ik mis hem heel erg.
Fijn dat je er was met een reactie, dankjewel doet goed.
Lieve groet,
Hilly
wat gaat de tijd snel he Hilly?... heel mooie melancholie schilder je hier neer! mooi!!
BeantwoordenVerwijderendit:
haar vleugeltjes verzwaard
ik slinger me nog
als een meander door de tijd
met de stroming mee
een naam rust in de zon
w e r e l d s !!
chapeau!
en sterkte
Wat een fijne reactie!
VerwijderenDie rust is hem zo gegund.
Maar, mocht ik nog even....je snapt het wel...
Dank voor je sterkte wens, doet goed!
Hilly