VEILIG, VREDIG LICHT

Voor Micheline 

regenbelletjes verspreiden

zich op het koude keukenraam

in het tikken zoek ik de warmte

het ritme van vadersnaam

verwarring serveert zich

op het bekoorlijk porselein

tussen de innigheid van het gezin

nestelt zich het verlaten zijn

toch…

een ster aan ’t hemeldak

het allermooiste licht

veiligheid raakt de aarde

rust op een vredig gezicht

herinneringen

ik zal ze blijven dromen

afscheid wist ouderliefde niet uit

in een gelijkenis zal ik het tegenkomen

© Hilly Nicolay

Kerstdag 2015

* Bij haar gedicht: “mis je”

 

Foto H tolboom

KERSTGROET

FIJNE KERSTDAGEN 

Foto H Tolboom

IETS DICHTERBIJ...

wis niet alle sporen

laat de toekomst open

één warme stap maar

naar voren lopen

ijs kan smelten

dat, wat is bevroren

wat wil je zien

wat wil je horen?

het is de onmacht

die soms regeert

niet ieder kan geven

wat de ander begeerd

het leven is werkelijkheid

vaak even wegdromen

dichterbij het feit

kan ik niet komen

© Hilly Nicolay

15 december 2015

Foto H Tolboom

PRIKKELING

je loopt door

alsmaar door

vlug, vlug, zo vlug

geen weg terug…

in je is een ontij

warboel, broosheid

hinderlijke vragen

heb je mee te dragen

luister, luister…

zoek stilte, de rust

als de late herfst

die in de naakte takken

van de bomen huist

zie de laatste appel

in een bleke zon

met rode wangen

aan een dun takje hangen

loop door, sta stil

wanneer jij dat wil…

© Hilly Nicolay

23 november 2015

Foto H Tolboom

LIEVE ZONNEBLOEM

Ria

vlindervleugels dragen

de hartelijkheid van jou

in zeven kleuren blauw

prijkend op mijn muur

in glanzende steentjes

ontmoet ik jouw hart

en liefdevolle handen

zo oprecht en puur

lieve zonnebloem

warm stralend in het licht

de herfsttijd is gekomen

stil moment in de natuur

in die rust zingt een vogel

een geruststellend lied

geloof, hoop en liefde

vertaald ze vol vuur

vlindervleugels zullen me

altijd doen denken aan jou

zeven kleuren blauw

prijkend op mijn muur

© Hilly Nicolay

9 november 2015

*Never Forget You*

Mozaïek- kunstwerk gemaakt door Ria 

Eigen foto

LEEGSTAAND

het huis dat staat

zo men het achterlaat

in een grijs gebied

ongewassen gordijnen

is er iemand die het ziet...

een schrale plant

de verfloze buitenkant

vertelt het onbevolkt zijn

het schamel dak knarsetandt

in een verwrongen lijn

de zon licht spinseldraden op

een zilveren prentje

bij een troosteloos aanzicht

in een fractie klapt de wind

de deur voor altijd dicht

het huis dat staat

zo men het achterlaat

in heimelijk verdriet

het afbrokkelen is in gang

is er iemand die het ziet…

© Hilly Nicolay

5 november 2015

Foto: H Tolboom

RUGGENSTEUN

tussen mensen die razen

stormen en dazen

wacht een schouder

een wereld vol geduld

het is thuiskomen

langs het kleurenpad

in een warm bad

vol confettidromen

duizendvoudig jij

toewijding door elk getij

mijn delende kracht

beminnelijk gebracht

© Hilly Nicolay

15 oktober 2015

Foto H Tolboom

NATUURLIJK GELUK

een meisje van weinig woorden
ziet een bleke zon in de herfst
zet wat stappen, staat stil bij

hoe een blad glanst of sterft

de waaierwind blaast

en raast zo zijn eigen taal

een duif koert zijn verhaal

in kruinen van de bomen

het gedachterijke kind

leeft haar kijkdoosdromen

knuistjesstevig sprokkelt ze

cadeautjes van het jaargetij

een nazomerzondag ging voorbij

maar het geluk leeft door

het meisje van weinig woorden

lacht en leeft in mij….

© Hilly Nicolay

28 september 2015

Foto H Tolboom

NACHTLICHT

achter de horizon zullen woorden zweven

misschien, misschien komen ze tot leven

ik schrijf het geheim naar de sterrenlucht

dicht, dicht mijn tijd met een zucht

een nachtelijk beleven, zien wat komt….

© Hilly Nicolay

7 september 2015

(reactiegedichtje bij WW)

Foto H Tolboom

ZOETJESAAN

(Haiku’s)

een wesp komt sluipen

vlijt zich op het bladerdek

zijn wapen in rust

het lijfje vol zoet

heeft vandaag genoeg gehad

van plagerijen

© Hilly Nicolay

9 september 2015

Foto  H Tolboom 

ELEMENT

de wind waait, zwaait

fluistert wat in mijn oor

tonen smelten samen

tot een gerieflijke trilling

roezemoezen in koor

takken wiegelen

als magische silhouetten

ongedwongen vier ik

het dynamisch jaargetij

ga bloemetjes buiten zetten

de wind waait, zwaait

wat koel en zacht geruis

als een streling, heling

een element van vertrouwen

bij hem voel ik mij thuis

© Hilly Nicolay

1 september 2015

Het kunstwerk: "Storm" is geschilderd door de 
kunstenares Lies Goeman

ONTBEREN

waarom

moet ik plots denken

aan zwarte kooltjes

een oranje wortelneus

het alpinopetje

op de markante kop

van een sneeuwpop

waarom

denk ik juist nu

aan het geveegde paadje

gele klompen bij de deur

de appelen op zolder

resten winter ze dwalen

in herinneringsverhalen

waarom

juist die serene gedachte

nu zo dichtbij…

waren er in de winter juist

onze hoogtij gezinsdagen…

kinderen, pa en ma

rond het smyrna

waarom

heb ik het beeld

van houtje-touwtje jasjes

met zorg gebreide dasjes

naast elkaar op de kapstok

die warme eenheid

raak ik die kwijt…

waarom

schuift de zomereuforie

zich naar de achtergrond…

iemand heeft de deur gesloten

van het behouden huis

het plekje dat me zo kon bekoren

heeft wat van zijn glans verloren

© Hilly Nicolay

15 augustus 2015

*Bij het thema ‘Het behouden huis’

Eigen foto

HEMELVUUR

Zij las, hij las

woorden

symbolen van schaduw

transparant en licht

geprezen sterren

door elk gedicht

zij heeft, hij heeft

een verleden

zij leeft, hij leeft

zoekt snaren, uit zich

als een instrument

in toekomstdromen

een begroeting

ontmoeting

liet iets vertrouwds

een bron

een herkenning 

tot leven komen

© Hilly Nicolay

17 augustus 2015

*dichtersavond rond het kampvuur

  in Dwingeloo

 

Eigen foto

OPGEWEKT

o, hemelse nacht

wonderbare lichtjespracht

kon ik je aanraken

even maar

jouw schijnsel vangen

in de palm van mijn hand

o, deze kroning

vredelievende engelenwoning

mocht ik monter schijnen

in volheid kleuren

tussen het betrokken grijs

op mijn levensreis

mag ik, kan ik

zo stel ik mezelf de vraag

want, ik wil het zo graag

© Hilly Nicolay

30 juli 2015

* voor de dichter Sunset

  vrij bij het gedicht: "dan mag ik, kan ik, wil ik heel graag”

Foto H Tolboom

NIET VREEMD

niet anders willen zijn

niet raar, niet bijzonder

niet leven bij het wonder

niet meer alleen

op een lege bank

in het overvolle park

niet een dwaling

een eenzelvige gestalte

frêle hangend in de mist

niet verloren

in een geschapen wereld

die niemand kent

niet de grijze droom

tussen de blozende slaap

maar weten wie je bent

© Hilly Nicolay

26 juli 2015

* Bij eenzaamheid en anders voelen

Foto  H Tolboom

TERUGTREKKEN

och

hoe stil is mijn zwijgen

deze avond

wanneer het Goddelijk licht

langzaam aangaat

gloeit over de twijgen

genoeg

het is gewoon genoeg

wat was komt niet terug

of toch…

weer dezelfde weg

behoedzaam volgen

telkens letten op…

aarzelend, steeds te laat

dan weer te vroeg…

© Hilly Nicolay

12 juli 2015

 

Foto H tolboom

ONDER VLEUGELS

Voor Merel

woorden

verlaten een mond

zweven tussen muren

rusten op een tafel

rollen op de grond

ogen lezen en staren

op een omslag

letters dansen nieuws

een stoel biedt houvast

door een wankele dag

thuis, een hof

een geborgen gebied

de merel toont zich

spreidt haar vleugels

en zingt haar lied

  

© Hilly Nicolay

17 juni 2015

Foto H Tolboom

AANGENAAM

waar warmte zich mengt

met geur en smaak
daar voelt het als thuis

schaduw draagt het licht

tilt het de morgen in

de dag maakt een start

schrijft weer verhalen

over het levende dorp

naar de daverende stad

-

de fiets staat klaar

nog een borstelstreek

door het koppige haar

ik peddel langs

een verpozende beuk

rood vlamt zijn bladerlied

blij, nu gewoon blij zijn

met een nieuwe kans

die het leven me weer biedt...

© Hilly Nicolay

1 juni 2015

Foto  H Tolboom

HET HART TRAANT

even, nog

toch…

woorden

werden niet uitgesproken

jij weet iets

wat ik niet weet

er schuilt een onzuivere klank

een scherpte in een groet

wanneer ik je ontmoet

even, nog

och…

ik laat het niet meer toe

in mijn gedachten

teken stilte

in mijn nachten

en wacht maar af…

© Hilly Nicolay

*dagboeknotitie *

ÉÉN ZWALUW KAN ME RAKEN

ze trokken weg de vogels

toen… in de herfst

vliegensvlug waren ze weg

voor ik er erg in had

kennen ze mijn missen

weten ze wel

dat ik in de lentenacht

naar ze op de uitkijk zal staan…

zien ze mijn vreugdetraan

wanneer ik hun vleugels hoor

de zachte slagen ruisend

door het morgenblauw…

mijn verlangen zo groot

reikt naar het leven

naar de kleine verenpracht

waar jij ook ooit zo van genoot

één zwaluw kan me raken

weet op een draadje

boven de wei

zomer voor mij te maken

© Hilly Nicolay

3 mei 2015

Foto H Tolboom

EEN HOGERE SFEER (poëziemiddag)

als regendruppels

komen klanken neer

zacht, toch vol vuur

stenen glanzen

libelle’s  dansen

op en neer

in het Goddelijk licht

o, ik zie het allemaal

het is of alles zich in dit ogenblik

deze minuten tot mij richt

vogels, ze zweven

het lenteleven op de melodie

en zie bloesemknoppen knikken

alles is in een hogere sfeer

de kikkers kwaken in het meer

niets te horen wat kan storen

het leven is goed

deze dag waarop

de dichter de dichter ontmoet

* bij pianomuziek van Marcel Kooijman

Foto H Tolboom

HET DIEPE GEVOEL (poëziemiddag)

ik hoor het ruisen

van het blad

ritseltonen in de snaren

dit beeld, deze klanken

ik wil ze bewaren

diep is het gevoel

rust is mijn doel

geen moeten

enkel het ontmoeten

van mezelf

vreugdevol weerklinkt

het hout

als de lentebloesem

waarin de vlinder

haar vleugels ontvouwt

och, laat mij enkel

maar zijn

als de hinde in het woud

dansend tussen het mos

liggen bij de stilte

nederig en klein

* bij gitaarmuziek van Christo van Dijck

 

Foto H tolboom

NIEUW BEGIN

vlindervleugels landen

op lentebloemenkopjes

speels en zacht ruisend

als wind onder ritselpapier

in de stilte zinnentuin

zoemen samenklanken

eerste hommellijfjes

vliegen in een lange zwier

-

opnieuw ademhalen

het laten van een zucht

de wind bolt zijn wangen

blaast regen uit de lucht

natte tegels drogen

voetstappen zoeken

het onbereisde pad

herkenning in ogen

en ik denk…

nooit heb ik nieuw

een beginnende lente

zo liefgehad…

© Hilly Nicolay

12 april 2015

Foto: H Tolboom

DE KRUISIGING

eens schreef U

wolkenkleuren

in een boog van hoop

voor morgen en later

liep over het water

genas met warme handen

het koud geworden kind

deelde vissen, broden

bracht voor mensen overal

licht in een donkere stal

sprak woorden

zo kostbaar

als liefdesbrokaat

aan verloren harten

Man van smarten

zie nu een doornenkroon

pijn en verdriet

valt U ten deel

zo in en in verlaten

ontreddering, de kruisiging

© Hilly Nicolay

Goede vrijdag

HOOFDWERK

ik ben het ogenblik

een reiziger, de passant

die zich telkens waagt

op een eindeloze tocht

een stoet van woorden

straks

meng ik me bevlogen

met open ogen in het gedruis

tussen vreemde voetstappen

met een vastberaden tred

ik ben het zelf

die het hoofd bezet

dromen wil verdichten

een eenheid wil bundelen

van lentelichten

als een vlammend vuur

dans ik mijn zinsverrukking

ik stapel, strijk en vier

mijn bestaan in letters

op blocnote of kreukelpapier

maar ach,

alles is meteen zoveel

hoe zou ik het geheel ooit

kunnen benoemen

het leven van een dichter

is immers veel te kort…

© Hilly Nicolay

23 maart 2015

...Geschreven voor de jaarlijkse 

Willem Wilmink dichtwedstrijd voor amateurs.

Zondagmiddag 22 maart was de finale, 

een samenzijn met dichters en gastdichters...

AAN DE IJSSEL

druppels, glasbellen

vallen stil op het water

een ganzenveer glanst

in het licht van een

verdwaald streepje zon

het riet vangt de wind

en zie de vogel

slaat krachtig en sterk

met zijn vleugels

niets houdt hem tegen

hij zweeft en zweeft

door het zwerk

een eenzame visser

voedt zijn hart

met de waarde van de dag

op zijn gezicht een lach

© Hilly Nicolay

17 maart 2013

* Dagboeknotitie*

Foto Hilly Nicolay...Zicht op Kampen...

BONDGENOOT

lente

ze gaf pijn

ze troost

in tere kleuren

in het kwetsbare

van spikkeltjes

op vogeleitjes

lente

ze laat tranen

ze droogt

met zachte wind

ontvouwt, plooit

haar helder licht

over een winterhuid

lente

ze laat sterven

ze laat leven

een nieuw begin

groene blaadjes

uitlopers slingerend

langs de steen

lente

ze bezingt

ze omringt

alles om ons heen

© Hilly Nicolay

12 maart 2013

Foto  J H  Nicolay

GASTGEDICHT VAN MEREL

Voor Hilly

een laagje weemoed

zo ijskoud wit

kleurt die ene vroege donderdag ochtend

je wikkelt je in een sjaal van missen

er vlindert liefde in je vlinder kleed

en heel even ben je weer het kleine meisje van weleer

er is die ene vlinder zo heel bijzonder

je verwarmt haar dicht tegen je aan

en in de tuin van rust nu maar

leg je haar op de steen van waar ben je nu

je huivert even

voelt een liefdevolle streling van het licht

en iets heel diep in jou

weet ik ben niet echt alleen

daar in het zielkamertje van je herinneringen 

lieven knuffels hun mooiste beelden

©  Merel

Dankjewel lieve Merel voor deze mooie woorden!

Foto Hilly Nicolay