waarom
moet ik
plots denken
aan
zwarte kooltjes
een
oranje wortelneus
het alpinopetje
op de
markante kop
van een sneeuwpop
waarom
denk ik
juist nu
aan het
geveegde paadje
gele
klompen bij de deur
de
appelen op zolder
resten
winter ze dwalen
in
herinneringsverhalen
waarom
juist die
serene gedachte
nu zo
dichtbij…
waren er
in de winter juist
onze
hoogtij gezinsdagen…
kinderen,
pa en ma
rond het
smyrna
waarom
heb ik
het beeld
van
houtje-touwtje jasjes
met zorg
gebreide dasjes
naast
elkaar op de kapstok
die warme
eenheid
raak ik die
kwijt…
waarom
schuift
de zomereuforie
zich naar
de achtergrond…
iemand
heeft de deur gesloten
van het
behouden huis
het
plekje dat me zo kon bekoren
heeft wat
van zijn glans verloren
© Hilly
Nicolay
15
augustus 2015
*Bij het thema
‘Het behouden huis’
 |
| Eigen foto |
*Zucht*, Hilly, en een knuffel...
BeantwoordenVerwijderenLie(f)s.
Lies, dankjewel voor de lieve reactie.
VerwijderenZomergroet,
Hilly
Wat mooi geschreven Hilly .Herinneringen doen ons soms zo terug verlangen naar de mooie tijden van toen .En de herinneringen houden de deur altijd op een kiertje open denk ik dan .Een heel mooie foto.
BeantwoordenVerwijderenLieve groetjes Elisabeth
Elisabeth,
VerwijderenWat een mooie reactie schrijf je, dankjewel.
Lieve groetjes,
Hilly
Je hebt me meegenomen naar mijn kindertijd door jouw gedicht.
BeantwoordenVerwijderenEen vleug melancholie en heimwee komen door je woorden boven.
Mooi!!!
Vriendelijke groet van Coby
Fijn dat ik jouw even mee mocht nemen Coby.
VerwijderenDank voor de mooie reactie.
Vriendelijke groet,
Hilly
Waarom Hilly .... Wie zal het zeggen. Soms komen herinneringen plots heel dichtbij alsof ze waren opgeborgen in het schuifje vn het goed gevoel je het misschien zonder er bij stil te staan even aanraakte waardoor het in je zielenkamertje zich knusjes nestelt op dat ene bankje vlak bij jou
BeantwoordenVerwijderenSoms komen herinneringen dichtbij, soms raak je dingen kwijt die je graag wilt behouden...
VerwijderenMooie reactie, dankjewel.
Lieve groet,
Hilly
Geuren, kleine fragmentjes van gesprekken, een aanraking - allemaal aanleidingen om je schatkamertje in je hoofd te openen en terug te glijden naar dierbare herinneringen die je doen verlangen naar de eenvoud van vroeger ... tenminste zo gaat het bij mij vaak ;-)
BeantwoordenVerwijderenAls ik van Wim Sonneveld - het dorp hoor bijvoorbeeld, kan ik spontaan in huilen uitbarsten of me koesteren in de liefde van veel te vroeg verloren lieve mensen. Geen idee waarom - maar die dingen gaan zo spontaan.
Prachtige tekst weer Hilly - dank je wel voor het even teug brengen naar 'vroeger" X
Wat een mooie reactie José, zo is het inderdaad.
BeantwoordenVerwijderenJe raakt mensen kwijt, alles wordt anders dan.
Fijn dat je er was, dankjewel
x Hilly