Dichtwoorden van toen en nu: 2014

22 december 2014

LICHT VOOR DONKERNIS

de ster is een licht

het licht voor donkernis

in een mens

de mens

die duizend dingen dacht

zou willen droomreizen

in een wakende nacht

het hemellichaam

geeft geen valse schijn

wijst naar een kindje klein

dwalende

groeit er de kracht

niet meer alleen

het licht verzacht

zal dagen

van hoop, liefde

en vrede dragen

22 december 2014

8 december 2014

GOLVENDE VLINDER

het duinenkind

blijft houden van de zee

de opdringerige meeuwen

vindt parelschelpen

op een verlaten strand

hoort de wind
de vliegende storm

vangt op haar hand

het stuivende zand

het duinenkind danst

op de levenslucht

de schenking van het tij

zonder hersenspinnerij

is enkel blij

och

kon ik haar weer zijn

een golvende vlinder

langs de kustlijn…

8 december 2014

* dagboeknotitie*

Eigen foto: Egmond aan zee

23 november 2014

DE EIK IS MIJN VOORBEELD

vandaag, ja, vandaag

zal ik de herfst loven

ik heb hem steeds

voor mij uitgeschoven

de kwetsbare vogels

schrijf ik in mijn dagverhaal

laat ze triomferen

met opgetogen veren

en ik deel

wat rode appels

vol zoete korrels en kaneel

niets is mij teveel

vandaag, ja, vandaag

stel ik mezelf de vragen

over de intentie van het leven

antwoorden blijven zweven

blijven als de bladeren

ergens liggen, hangen

de eik is mijn voorbeeld

hij weet de zon te pakken

draagt op zijn schriele takken

de warmte die heelt

23 november 2014

eigen foto

12 november 2014

HET LUKT EVEN NIET

ik zie het water golven

het maanlicht verlicht

een schilderij van troost

bij het verdriet

ik zou iets kunnen

willen schrijven

maar, het lukt even niet

misschien later

ik kan geen zinnen

verzinnen, woorden

die er nog niet zijn

thans

kraait weer de haan
begroet deze morgen

de aarde houdt

haar mooiheid niet verborgen

ze zal blijven bestaan

net als de missende pijn

die niet over zal gaan

*Voor mijn vader*

12 november 2014

Eigen foto

30 oktober 2014

STILLE OCHTEND (Haiku)

in het stille blauw

hangt een kleed vol verlangen

gesponnen geluk

30 oktober 2014

* Voor Micheline*

Eigen foto

23 oktober 2014

ECHO DOOR HET WOUD (fotogedicht)

Foto: H Tolboom
Fotogedicht: Hilly Nicolay

Echo door het woud

hoor het bronstgeroep

de imponerende oerbrul

echoënd door het woud

aarzelingen, schuwheid

verdwijnen als de bladeren

op het naakte kreupelhout

geweien treffen elkaar

het leven is sterk

echter met zacht geweld

wordt na een laatste stoot

in het terugtreden

de overwinning verteld

23 oktober 2014

12 oktober 2014

HET IS GOED TE ZIJN

te zijn aan de zee
waar een bal van vuur
de einder kleurt
zo oprecht en puur

het is goed te zijn
in het verhaal
van de rollende golven
de zeester en het koraal

het is goed te zijn
rond het kasteel

het geknede zand

dat ik met een roze hoedje deel

het is goed te zijn

bij de ontelbare meeuwen

te luisteren naar het

karakteristieke schreeuwen

het is goed te zijn

te snuiven rond het zilt

te voelen hoe de deining

van het leven langzaam verstilt

12 oktober 2014

Eigen foto

1 oktober 2014

OUD VAN DAGEN

het stempel van moe

drukt zich als een steen

op de worstelende man

zijn armen strijden

met de wielenstoel

hij rijdt verloren rond

door eindeloze gangen

zonder enig verlangen

gepruttel rond zijn mond

kom maar man

dan ik zal je duwen

de benepen ruimte uit

naar de mooiste kamer

ver van de geraniumruit

je kent

herkent niet meer

de wijzers van kostbaarheid

de tijd

jij rijdt

steeds een stukje

achteruit…

Dag van de ouderen

1 oktober 2014

8 september 2014

VERLIEZEN

alles sterft

ja, ik weet het wel

de vogel, een bloem

het hart, een mens

mag ik missen…

mag ik huilen…

als kraaien in

zwarte verenjassen

een herfstschreeuw brengen

steeds, steeds dichterbij

mag ik missen…

mag ik huilen…

om toen, toen

die warme dag

dat de koude wind

een huid kwam schuren

en het verliezen

rond het stille sprei

in de laatste uren

zo duidelijk aanwezig was

laat me missen…

laat me huilen…

alles sterft

ja, ik weet het wel

dat spel zal ik

altijd verliezen…

8 september 2014

* Voorgedragen bij de herdenkingsbijeenkomst
in het verzorgingshuis op 23 oktober 1014

25 augustus 2014

HUNKERING VAN HET HART

stil, stil

ik was verwonderstil

bewonderstil

er is geen vorm

van uitleg

voor de verbondenheid

ik laafde me aan het vuur

de vlammen

in een zomertijd

aan het mooie van de mens

die de letters van het leven

in tal van verzen zet

dichters lazen

gedichten op een rij

steeds weer anders

maar toch

eenzelfde hunkering van het hart

een extra slag

een bijzondere dag

23 augustus 2014

n.a.v. dichters dragen voor bij het kampvuur

op camping Meistershof in Lheebroek

9 augustus 2014

ZOMERZOET

al gaat de zomer voorbij

mijn lief

ze laat haar sporen wel na

zomerzotte dromen

zoemende bijen

zoete zwanenbloemen

zeilboten, skûtsjesilen

ankeren op het Friese meer

jij en ik, onze harten

en zoveel meer…

9 augustus 2014

Eigen foto: Sneekermeer - skûtsjesilen 2014

ECHOZUCHT

stil

enkel de echo van een zucht

in een kamer onbeschreven
komt tot leven

in een oogwenk

komen schimmen turen

ze sieren zwart

op witte muren

handen komen grissen
ik wijs ze de deur

dat wat ze komen halen
kan ik nog niet missen

is het een droom

is het werkelijkheid

is het een kwestie van tijd…

9 augustus 2014

15 juli 2014

ONTVANGEN...VERLANGEN

vanwaar de maan

haar stralen zendt

blikt mijn oog omhoog

milde prikkels

ik ontvang ze met

een open hand

breng ze op het land

naar een mooie bloem

die de vlinder boezemt

daar waar de zon

de aarde raakt

spreekt het verlangen

blijven woorden

op mijn lippen hangen

ik zal ze bewaren

eens misschien

zal mijn adem ze spellen

kan ik jou vertellen…

…..

15 juli 2014

eigen foto

PLAY, ANNE, PLAY

play, Anne,

play on your harp
dream your dreams
along the wood
feel the depth
the strings

play, Anne,
play for the bird
for humans
let your tones sound
the mystical
the artistic

play, Anne,
play melodies
improvise
again and again
the unique
you managed to keep

play, Anne, play

Vertaling van mijn gedicht:

‘Speel, Anne, speel’

uit december 2009

*Opgedragen aan Anne van Schothorst*

8 juli 2014

GEËRFD

pa,

ik zoek jou
in het streepje licht

het zinnebeeld

dat nimmer sterft

van de traan

maak ik een lach

teken herinneringen op

creëer een vadersdag

winternatuur zo puur

gepenseeld, gesigneerd

ingelijste bewondering

op de muur

geërfd…

* Bij een schilderij gemaakt door mijn vader*

8 juli 2014

18 juni 2014

OCH, ZIE MIJ HIER STAREN

hoe diep mijn zucht

langs het vensterraam

morgenzorgen mengen

zich in de schrale lucht

een spoor van zand

leidt naar de hof

een vertrouwde zetel

nodigt als een open hand

och, zie mij hier staren

de verte heeft geen weet

van dat…

hetgeen ik wil bewaren

ik kerf het in de nerven

van een vallend blad

zo is het vastgelegd

de aarde zal het erven

17 juni 2014

* Voor een dichter *

13 juni 2014

VOOR EEN NATUURKIND

ik zag een droomgezicht
het mooiste licht
alsof de einder brandde

het leek zo simpel
maar niets was minder waar
iets van Heiligs was daar

later, ja, later
vertel ik van het water
van de fluister in de wind

dan kwast ik doeken vol

kleurpigmenten

voor een natuurkind

13 juni 2014

HET GEBEURT GEWOON

elke dag wat zwart

maar toch, de bloemen
de merkbare liefde

een pasgeboren kind

het gebeurt gewoon

elke dag een wonder

gebeurtenis tegen het licht

rooskleurig in het floers

ik draai mijn hoofd

naar het levendige

zwevend in de lucht
ik lach en zucht…

12 juni 2014

Foto H Tolboom

25 mei 2014

GEAARD

ooit waren er vogels

mijn vader hoorde

vernam het als hoop

als een verwachten

het lied door de dag

ooit waren er bloemen

mijn vader zag

de aaiende vlinder

op het hartje rusten

ik zag zijn lach

ooit was er mei

was er verwondering

om de wulp in de wei

het handje

in een hand gelegd

nu is er leegte

ondanks…

dan heb ik niets

teveel gezegd…

25 mei 2014

Foto H Tolboom

ZO POESLIEF

Milly

haar pootjes dansen

op het parket

fluwelenkussentjes

raken het oppervlak net

rinkelbelletje verklikt

haar gaan en staan

poeslief geeft ze kopjes

zo krijgt ze veel gedaan

ze spint muizenissen

over blikjes tonijn

en o, een zachte schoot

dat slaapt zo fijn

onze Milly

vol geriefelijkheid

ik wens een gouden kroon

voor deze schattige majesteit

25 mei 2014

Milly- eigen foto

7 mei 2014

ER IS IETS...

de deemster schrijft het verhaal

rust legt zich op een vervlogen dag

tijd waarin alles voorhanden was

maar ook niets

het hart zocht naar iets…

naar het befaamde lied

toewijding van een verenpracht

ik hoorde enkel een kraai

ze scherpte wat in haar nest:

“Blijf jij maar ver van mij vandaan”

straks komt de nacht

zullen de bomen zwijgen

enkel de wind spreekt

in zijn bekende ritseltaal

misschien…

zal mij de maan verschijnen

het licht waar ik zo van houd

wordt mijn ster opnieuw geboren

dan is er toch niets verloren…

7 mei 2014

Foto H Tolboom

VOEL, ZIE

(voor Marleen en Snorri)

de zon, het licht
raakt mijn gezicht
ik knijp mijn ogen toe
val in gedachten
en hoor het lied

van jou, van mij
van ons allebei

soms
in verloren nachten
zoek ik op de tast
ik laat je niet gaan
houd je beeld vast

ik, jij
wij allebei

6 mei 2014

28 april 2014

MIRAKEL

(liefde is een glas dat kan
breken wanneer men het
slapjes of te stevig vasthoudt)
--Russisch spreekwoord--

wondermooi als de lente

zo noem ik jou

je bent me zo innig

teer soms als een glas
het kristal dat rust
in de palm van mijn hand

breekbaar als de iele
eerste lentebloemen
die ik zou willen plukken
schikken in een siervaas

wondermooi als de lente

zo noem ik jou

je weet me te raken
als de waas op de wei
druppels prille morgentijd
op een bloesemschoonheid

ik laat je gaan, ik houd je vast
als de schitter van een kelk
een weerschijn van liefde
draait jouw verve in me rond

wondermooi als de lente

Foto H Tolboom

25 april 2014

NY EDDA

woorden van de zee
golven en witte beren
sterke stoere heren
hebben het ijs gebroken

de weg verhaalt
van spiedende ogen
rond nachtregenbogen
dagdromen op Noord

de treurwilg knikt
langs de rivier van smart
westwaarts is het hart
van lenteminnen

hij die is verdwenen
de nazaat in heugenis
danst rond de zonnevis
en schept zijn planeet

hemelbollen vonken
als alles donker schijnt
het daglicht verdwijnt
zal het geluk toch stromen

een steen, een betovering
raakt de mens, de spil
zij weent haar tranen stil
op een open boek

24 april 2014

Vrij bij de e-bundel van Snorri Nidhogsson

13 april 2014

VADERSNAAM

een naam rust in de lente
rozerode bloesemblaadjes
vormen een warme deken

het zaad ontspruit
de aarde wordt weer groen
mijn gedachten zijn nog bij toen

is het al vier weken?

het is alsof de vlinders
langer dan ooit slapen
de bij haar weg niet weet

in een treurig zoemen
zoekt naar de bloemen
haar vleugeltjes verzwaard

ik slinger me nog
als een meander door de tijd
met de stroming mee

een naam rust in de zon
dierbaar wiegt de wind
een laatste groet op een lint

© Hilly Nicolay
13 april 2014

Eigen foto

6 april 2014

MIJN HART KENT, WENT

in de stille deemster
fluister ik in woorden
mijn weifel, mijn twijfel
tot een ongeoefend lied

mijn hand penseelt dromen
nachtelijke werkelijkheid
een wonderster, zo mooi
siert mijn gesloten pad

ik ben ik
tot de morgentijd

mijn hart kent
went aan de tegenslagen
hoffelijkheid wint
overwint nonchalance

een hunkering lispelt
langs begroeide muren
waar de kleine vogels
werken aan een nest

hoor, de lente roept

ik nodig haar op mijn hand
ze schrijft genegenheid
een groei en bloeirefrein

ik ben ik

dat wat ik wil zijn

6 april 2014

Foto H tolboom

26 maart 2014

ZOEKTOCHT NAAR DE OORSPRONG

ik ben op zoek gegaan
naar de diepe wortels
de vertakkingen
aan de stam van een boom
het nest in de groene kruin
ik zocht een oude droom

als een blad

dwarrelde ik wat rond
de wind nam mij mee
liet mij nog niet dalen
ik werd gepakt
door familieverhalen

een prentenboek
bracht mij in een hof
waar grootvaders rozen
kleuren door de hagen
slingeren langs het lommer
geuren op hoogtijdagen

een schets toont
de witgekalkte muren
het voorjaarsmeisje wuift
kushandjes door een open raam
een bloesemrijkdom
van rups en vlinder saam

ik voel me als de stad
waarin ik ben geboren
mijn hart klopt noten
een wijs van weleer
het stemmig blad
vond zijn luister weer

23 maart 2014

24 maart 2014

HET VOORJAAR KNIKT

voor Merel

bloesems warmen

hun vruchtbare armen
in de frêle middagzon

rijke knoppen dromen
aan ranke bomen
in de bongerd

een merel fluit verlangen

naar rode appelwangen
vanuit haar koesternest

meizoenen fleuren
hun kopjes kleuren
een grasschilderij

een liefdespaar

verbeeldt de zomer aan elkaar
het voorjaar knikt en zwijgt

24 maart 2014

Foto H Tolboom

22 maart 2014

ZUCHT

het is er weer
een nieuwe dag

de morgen opent zich
in ‘t grijs

ik sluit een deur
open een raam

en dwars door alles heen
hoor ik een merelwijs

dat mag geen toeval zijn
het is bewust

het beuken
in de hartkamers

verschuilt zich
in de stand van rust

Foto H Tolboom

13 maart 2014

IK WIST WEL

Pa,

ik bleef hier
jij ging naar daar

de dood blonk
tekende schaduw

over een bloem

eens zo fleurig, zo mooi

en ik wenste zo zeer

de vruchtbare zon

nog eens de glimlach
een woord van je mond

och, ik wist wel
dat het niet kon..

© Hilly Nicolay
12 maart 2013