22 december 2014

LICHT VOOR DONKERNIS

de ster is een licht
het licht voor donkernis
in een mens

de mens

die duizend dingen dacht
zou willen droomreizen
in een wakende nacht

het hemellichaam
geeft geen valse schijn
wijst naar een kindje klein

dwalende
groeit er de kracht
niet meer alleen
het licht verzacht

zal dagen
van hoop, liefde
en vrede dragen


© Hilly Nicolay
22 december 2014



8 december 2014

GOLVENDE VLINDER

het duinenkind
blijft houden van de zee
de opdringerige meeuwen

vindt parelschelpen
op een verlaten strand
hoort de wind
de vliegende storm
vangt op haar hand
het stuivende zand

het duinenkind danst
op de levenslucht
de schenking van het tij
zonder hersenspinnerij
is enkel blij

-

och
kon ik haar weer zijn
een golvende vlinder
langs de kustlijn…

© Hilly Nicolay
8 december 2014


* dagboeknotitie*

Eigen foto: Egmond aan zee

23 november 2014

DE EIK IS MIJN VOORBEELD

vandaag, ja, vandaag
zal ik de herfst loven
ik heb hem steeds
voor mij uitgeschoven

de kwetsbare vogels
schrijf ik in mijn dagverhaal
laat ze triomferen
met opgetogen veren

en ik deel
wat rode appels
vol zoete korrels en kaneel
niets is mij teveel

vandaag, ja, vandaag
stel ik mezelf de vragen

over de intentie van het leven
antwoorden blijven zweven
blijven als de bladeren
ergens liggen, hangen

de eik is mijn voorbeeld
hij weet de zon te pakken
draagt op zijn schriele takken
de warmte die heelt

© Hilly Nicolay
23 november 2014


eigen foto

12 november 2014

HET LUKT EVEN NIET

ik zie het water golven
het maanlicht verlicht
een schilderij van troost
bij het verdriet

ik zou iets kunnen
willen schrijven
maar, het lukt even niet

misschien later

ik kan geen zinnen
verzinnen, woorden
die er nog niet zijn

-

thans
kraait weer de haan
begroet deze morgen

de aarde houdt
haar mooiheid niet verborgen
ze zal blijven bestaan

net als de missende pijn
die niet over zal gaan

*Voor mijn vader*

© Hilly Nicolay
12 november 2014

Eigen foto


30 oktober 2014

STILLE OCHTEND (Haiku)


in het stille blauw
hangt een kleed vol verlangen
gesponnen geluk


© Hilly Nicolay
30 oktober 2014


* Voor Micheline*


 
Eigen foto





23 oktober 2014

ECHO DOOR HET WOUD (fotogedicht)

Foto: H Tolboom
Fotogedicht: Hilly Nicolay





















Echo door het woud

hoor het bronstgeroep
de imponerende oerbrul
echoënd door het woud

aarzelingen, schuwheid
verdwijnen als de bladeren 
op het naakte kreupelhout

geweien treffen elkaar
het leven is sterk
echter met zacht geweld

wordt na een laatste stoot
in het terugtreden 
de overwinning verteld

© Hilly Nicolay
23 oktober 2014





12 oktober 2014

HET IS GOED TE ZIJN

te zijn aan de zee
waar een bal van vuur
de einder kleurt
zo oprecht en puur

het is goed te zijn
in het verhaal
van de rollende golven
de zeester en het koraal

het is goed te zijn
rond het kasteel
het geknede zand
dat ik met een roze hoedje deel

het is goed te zijn
bij de ontelbare meeuwen
te luisteren naar het
karakteristieke schreeuwen

het is goed te zijn
te snuiven rond het zilt
te voelen hoe de deining
van het leven langzaam verstilt

© Hilly Nicolay
12 oktober 2014


Eigen foto

1 oktober 2014

OUD VAN DAGEN


het stempel van moe
drukt zich als een steen
op de worstelende man

zijn armen strijden
met de wielenstoel
hij rijdt verloren rond

door eindeloze gangen
zonder enig verlangen
gepruttel rond zijn mond

-

kom maar man
dan ik zal je duwen
de benepen ruimte uit
naar de mooiste kamer
ver van de geraniumruit

-

je kent
herkent niet meer
de wijzers van kostbaarheid
de tijd

jij rijdt
steeds een stukje
achteruit…

© Hilly Nicolay

Dag van de ouderen
1 oktober 2014





8 september 2014

VERLIEZEN

alles sterft
ja, ik weet het wel
de vogel, een bloem
het hart, een mens

mag ik missen…
mag ik huilen…

als kraaien in
zwarte verenjassen
een herfstschreeuw brengen
steeds, steeds dichterbij

mag ik missen…
mag ik huilen…

om toen, toen
die warme dag
dat de koude wind
een huid kwam schuren

en het verliezen
rond het stille sprei
in de laatste uren
zo duidelijk aanwezig was

laat me missen…
laat me huilen…

alles sterft
ja, ik weet het wel
dat spel zal ik
altijd verliezen…

© Hilly Nicolay
8 september 2014

* Voorgedragen bij de herdenkingsbijeenkomst 
   in het verzorgingshuis op 23 oktober 1014

25 augustus 2014

HUNKERING VAN HET HART


stil, stil
ik was verwonderstil
bewonderstil

er is geen vorm
van uitleg
voor de verbondenheid

ik laafde me aan het vuur
de vlammen
in een zomertijd

aan het mooie van de mens
die de letters van het leven
in tal van verzen zet

dichters lazen
gedichten op een rij
steeds weer anders

maar toch
eenzelfde hunkering van het hart
een extra slag

een bijzondere dag

© Hilly Nicolay
23 augustus 2014

n.a.v. dichters dragen voor bij het kampvuur     
op camping Meistershof in Lheebroek











9 augustus 2014

ZOMERZOET

al gaat de zomer voorbij
mijn lief
ze laat haar sporen wel na

zomerzotte dromen
zoemende bijen
zoete zwanenbloemen

zeilboten, skûtsjesilen
ankeren op het Friese meer
jij en ik, onze harten

en zoveel meer…

© Hilly Nicolay
9 augustus 2014


 
Eigen foto: Sneekermeer - skûtsjesilen 2014

ECHOZUCHT

stil
enkel de echo van een zucht
in een kamer onbeschreven
komt tot leven

in een oogwenk
komen schimmen turen
ze sieren zwart
op witte muren

handen komen grissen
ik wijs ze de deur
dat wat ze komen halen
kan ik nog niet missen

is het een droom
is het werkelijkheid
is het een kwestie van tijd…

© Hilly Nicolay
9 augustus 2014





15 juli 2014

ONTVANGEN...VERLANGEN

vanwaar de maan
haar stralen zendt
blikt mijn oog omhoog

milde prikkels
ik ontvang ze met
een open hand

breng ze op het land
naar een mooie bloem
die de vlinder boezemt


daar waar de zon
de aarde raakt
spreekt het verlangen

blijven woorden
op mijn lippen hangen
ik zal ze bewaren

eens misschien
zal mijn adem ze spellen
kan ik jou vertellen…

…..

© Hilly Nicolay
15 juli 2014

 
eigen foto


PLAY, ANNE, PLAY

play, Anne,
play on your harp
dream your dreams
along the wood
feel the depth
the strings
                             
play, Anne,
play for the bird
for humans
let your tones sound
the mystical
the artistic

play, Anne,
play melodies
improvise
again and again
the unique
you managed to keep
play, Anne, play

© Hilly Nicolay

Vertaling van mijn gedicht:
‘Speel, Anne, speel’
uit december 2009


*Opgedragen aan Anne van Schothorst*

8 juli 2014

GEËRFD

pa,

ik zoek jou
in het streepje licht
het zinnebeeld
dat nimmer sterft

van de traan
maak ik een lach
teken herinneringen op
creëer een vadersdag

winternatuur zo puur
gepenseeld, gesigneerd
ingelijste bewondering
op de muur

geërfd…


* Bij een schilderij gemaakt door mijn vader* 

© Hilly Nicolay
8 juli 2014



18 juni 2014

OCH, ZIE MIJ HIER STAREN

hoe diep mijn zucht
langs het vensterraam
morgenzorgen mengen
zich in de schrale lucht

een spoor van zand
leidt naar de hof
een vertrouwde zetel
nodigt als een open hand

och, zie mij hier staren
de verte heeft geen weet
van dat…
hetgeen ik wil bewaren

ik kerf het in de nerven
van een vallend blad
zo is het vastgelegd
de aarde zal het erven

© Hilly Nicolay
17 juni 2014

* Voor een dichter *


13 juni 2014

VOOR EEN NATUURKIND

ik zag een droomgezicht
het mooiste licht
alsof de einder brandde

het leek zo simpel
maar niets was minder waar
iets van Heiligs was daar

later, ja, later
vertel ik van het water
van de fluister in de wind

dan kwast ik doeken vol
kleurpigmenten
voor een natuurkind

© Hilly Nicolay
13 juni 2014



HET GEBEURT GEWOON

elke dag wat zwart
maar toch, de bloemen
de merkbare liefde  
een pasgeboren kind
                    
het gebeurt gewoon
elke dag een wonder
gebeurtenis tegen het licht
rooskleurig in het floers

ik draai mijn hoofd
naar het levendige
zwevend in de lucht
ik lach en zucht…

© Hilly Nicolay
12 juni 2014


Foto H Tolboom

25 mei 2014

GEAARD

ooit waren er vogels
mijn vader hoorde
vernam het als hoop
als een verwachten
het lied door de dag

ooit waren er bloemen
mijn vader zag
de aaiende vlinder
op het hartje rusten
ik zag zijn lach

ooit was er mei
was er verwondering
om de wulp in de wei
het handje
in een hand gelegd


nu is er leegte
ondanks…
dan heb ik niets
teveel gezegd…

© Hilly Nicolay
25 mei 2014


Foto H  Tolboom

ZO POESLIEF

Milly

haar pootjes dansen
op het parket
fluwelenkussentjes
raken het oppervlak net

rinkelbelletje verklikt
haar gaan en staan
poeslief geeft ze kopjes
zo krijgt ze veel gedaan

ze spint muizenissen
over blikjes tonijn
en o, een zachte schoot
dat slaapt zo fijn

onze Milly
vol geriefelijkheid
ik wens een gouden kroon
voor deze schattige majesteit

© Hilly Nicolay
25 mei 2014

Milly-  eigen foto

7 mei 2014

ER IS IETS...

de deemster schrijft het verhaal
rust legt zich op een vervlogen dag
tijd waarin alles voorhanden was
maar ook niets
het hart zocht naar iets…

naar het befaamde lied
toewijding van een verenpracht
ik hoorde enkel een kraai
ze scherpte wat in haar nest:

“Blijf jij maar ver van mij vandaan”

straks komt de nacht
zullen de bomen zwijgen
enkel de wind spreekt
in zijn bekende ritseltaal

misschien…

zal mij de maan verschijnen
het licht waar ik zo van houd
wordt mijn ster opnieuw geboren
dan is er toch niets verloren…


© Hilly Nicolay
7 mei 2014

Foto H Tolboom

VOEL, ZIE

(voor Marleen en Snorri)

de zon, het licht
raakt mijn gezicht
ik knijp mijn ogen toe
val in gedachten
en hoor het lied

van jou, van mij
van ons allebei

soms
in verloren nachten
zoek ik op de tast
ik laat je niet gaan
houd je beeld vast

ik, jij
wij allebei

© Hilly Nicolay
6 mei 2014


28 april 2014

MIRAKEL

(liefde is een glas dat kan
breken wanneer men het
slapjes of te stevig vasthoudt)
--Russisch spreekwoord--
 

wondermooi als de lente
zo noem ik jou

je bent me zo innig
teer soms als een glas
het kristal dat rust
in de palm van mijn hand
 
breekbaar als de iele
eerste lentebloemen
die ik zou willen plukken
schikken in een siervaas

wondermooi als de lente
zo noem ik jou
 
je weet me te raken
als de waas op de wei
druppels prille morgentijd
op een bloesemschoonheid  
 
ik laat je gaan, ik houd je vast
als de schitter van een kelk
een weerschijn van liefde
draait jouw verve in me rond

wondermooi als de lente
dat ik jou vond
 
© Hilly Nicolay
28 april 2014

Foto H Tolboom

 

25 april 2014

NY EDDA

woorden van de zee
golven en witte beren
sterke stoere heren
hebben het ijs gebroken
 
de weg verhaalt
van spiedende ogen
rond nachtregenbogen
dagdromen op Noord
 
de treurwilg knikt
langs de rivier van smart
westwaarts is het hart
van lenteminnen
 
hij die is verdwenen
de nazaat in heugenis
danst rond de zonnevis
en schept zijn planeet
 
hemelbollen vonken
als alles donker schijnt
het daglicht verdwijnt
zal het geluk toch stromen
 
een steen, een betovering
raakt de mens, de spil
zij weent haar tranen stil
op een open boek

© Hilly Nicolay
24 april 2014
 
Vrij bij de e-bundel van Snorri Nidhogsson

13 april 2014

VADERSNAAM

een naam rust in de lente
rozerode bloesemblaadjes
vormen een warme deken
 
het zaad ontspruit
de aarde wordt weer groen
mijn gedachten zijn nog bij toen
 
is het al vier weken?
 
het is alsof de vlinders
langer dan ooit slapen
de bij haar weg niet weet
 
in een treurig zoemen
zoekt naar de bloemen
haar vleugeltjes verzwaard
 
ik slinger me nog
als een meander door de tijd
met de stroming mee
 
een naam rust in de zon
dierbaar wiegt de wind
een laatste groet op een lint
 
© Hilly Nicolay
13 april 2014

Eigen foto

6 april 2014

MIJN HART KENT, WENT

in de stille deemster
fluister ik in woorden

mijn weifel, mijn twijfel
tot een ongeoefend lied

mijn hand penseelt dromen
nachtelijke werkelijkheid
een wonderster, zo mooi
siert mijn gesloten pad
 
ik ben ik
tot de morgentijd

 
mijn hart kent
went aan de tegenslagen
hoffelijkheid wint
overwint nonchalance
 
een hunkering lispelt
langs begroeide muren
waar de kleine vogels
werken aan een nest
 
hoor, de lente roept
ik nodig haar op mijn hand
ze schrijft genegenheid
een groei en bloeirefrein
 
ik ben ik
dat wat ik wil zijn
 
© Hilly Nicolay
6 april 2014

Foto  H tolboom
 

26 maart 2014

ZOEKTOCHT NAAR DE OORSPRONG

ik ben op zoek gegaan
naar de diepe wortels
de vertakkingen
aan de stam van een boom
het nest in de groene kruin
ik zocht een oude droom

als een blad
dwarrelde ik wat rond
de wind nam mij mee
liet mij nog niet dalen
ik werd gepakt
door familieverhalen
 
een prentenboek
bracht mij in een hof
waar grootvaders rozen
kleuren door de hagen
slingeren langs het lommer
geuren op hoogtijdagen
 
een schets toont
de witgekalkte muren
het voorjaarsmeisje wuift
kushandjes door een open raam
een bloesemrijkdom
van rups en vlinder saam
 
ik voel me als de stad
waarin ik ben geboren
mijn hart klopt noten
een wijs van weleer
het stemmig blad
vond zijn luister weer
 
© Hilly Nicolay
23 maart 2014
 




 

 

24 maart 2014

HET VOORJAAR KNIKT

voor Merel
 
bloesems warmen
hun vruchtbare armen
in de frêle middagzon
 
rijke knoppen dromen
aan ranke bomen
in de bongerd
 
een merel fluit verlangen
naar rode appelwangen
vanuit haar koesternest
 
meizoenen fleuren
hun kopjes kleuren
een grasschilderij
 
een liefdespaar
verbeeldt de zomer aan elkaar
het voorjaar knikt en zwijgt
 
© Hilly Nicolay
24 maart 2014
 
Foto H Tolboom







 

 

 

22 maart 2014

ZUCHT

het is er weer
een nieuwe dag

 
de morgen opent zich
in ‘t grijs

 
ik sluit een deur
open een raam

 
en dwars door alles heen
hoor ik een merelwijs

 
dat mag geen toeval zijn
het is bewust


het beuken
in de hartkamers
 
verschuilt zich
in de stand van rust
 
© Hilly Nicolay
22 maart 2014

 
Foto  H Tolboom

13 maart 2014

IK WIST WEL

Pa,

ik bleef hier
jij ging naar daar
 
de dood blonk
tekende schaduw
 
over een bloem
eens zo fleurig, zo mooi
 
en ik wenste zo zeer
de vruchtbare zon
 
nog eens de glimlach
een woord van je mond
 
och, ik wist wel
dat het niet kon..
  
© Hilly Nicolay
12 maart 2013