5 december 2016

PLOVI, PLOVI

een visser vaart uit
ver van het land
in een wrakkig bootje
zijn hart draagt liefde mee
op de grote dobberzee

het water, water,
zee zo diep kleurt
als de ogen van Anka
blauw, zo blauw
zijn wonderschone vrouw 

-

“bootje, bootje
breng mij veilig
naar de haven
met mijn vissenmand
naar het thuisland”

© Hilly Nicolay
5 december 2016

* Naar een Dalmatisch volksliedje*
 
Foto: H Tolboom





















20 november 2016

BLIKVELD

het is mij om het even
of het pad stokt
een muur breed en lang
ik zal hem breken

te lang, te vaak
al uitgeweken

zonder obstakels
kies ik de vele kleuren
de weelderige bladeren
zet mijn stappen merkbaar

mijn natuurlijke gang
zal tot leven komen
in de werkelijkheid
heb ik mijn eigen dromen

© Hilly Nicolay
20 november 2016

 
Foto: H Tolboom

14 november 2016

UITVOGELEN

hoe ervaar ik nu dat stille
in het kwetsbare brons

het druppelt melancholie
laat zich als een glasbel

in wat woorden pakken
spat uiteen op schriele takken

het gezwam rond stammen
en op het oude bankje

ontnemen me voor even
mijn mengelmoes van zorgen

ik weet me te herpakken
want ik zie hoe de vogel

op de bodem voedsel zoekt
voor de dag van morgen

© Hilly Nicolay
14 november 2016

 
Foto: H Tolboom

31 oktober 2016

BLAUWBORST

als ik aandachtig
naar zijn ogen kijk

zie ik een glans
hij leeft, hij geeft

zijn klanken uit
een hemelsblauwe borst

zo vind ik in hem
de verwondering

een wezen van
de scheppende vorst

© Hilly Nicolay
31 oktober 2016

Foto: H Tolboom

23 oktober 2016

VLEERMUIS (HAIKU)

Foto: H Tolboom













insectenjager
vertoning kunst en vliegwerk
in zomerschemer


© Hilly Nicolay

14 oktober 2016

STIJFHOOFDIG

hoor ik wel thuis
op de grenzeloze akker
die ik mezelf toedicht
is mijn blik, mijn aard
wel zo gerijpt om te oogsten
van het vers gezaaide koren…

of

zingt de straffe wind
een ander riedeltje voor mij
ben ik ongevoelig geworden
voor de wijze vinger
en wast de regen nu
mijn stijfkoppige oren…

© Hilly Nicolay
14 oktober 2016

* Een dagboeknotitie 
Foto: H Tolboom

25 september 2016

RUSTPLAATS

de steen zwijgt
in het grijze grind

twee namen
een levensloop samen

zandkorrels door
de wind gebracht

schuren de letters
matteren de glans

strak geharkte perken
vragen aandacht

maar och,
het kan me niet bekoren

ik voel me als het musje
tussen het madeliefjesgras

toch wat verloren…

© Hilly Nicolay
25 september 2014

 
Foto: H Tolboom

8 september 2016

VERKWIKKEND

zee

hoe je speelt
met mijn zintuigen
dromen tot leven wekt

toefjes balsem
vleiend schikt op
mijn moegestreden hoofd

vurigheid van de horizon
als een rode blos legt
op mijn matte wangen

meeuwen rond laat vleugelen
ze mijn fantasie laat dragen
mijn oprecht verlangen

zee

hoe je speelt
het water laat tieren
schelpen reikt aan een kind

het tegendraadse leven
laat varen, zodat het
een juiste koers vindt

© Hilly Nicolay
5 september 2016

 
Foto: H Tolboom

  

5 september 2016

ALS KAT EN HOND (haiku's)

  
snorharen trillen
kopje spint muizenissen
ze braakt haarballen


dropneus snurkt liedjes
kwispelstaartend op de maat
deuntje in droomland


© Hilly Nicolay
5 september 2016

Eigen foto

21 augustus 2016

ELEMENTEN VINDEN ELKAAR

de zee, het zand, het strand
een hand in een hand
schoenen rusten voor even
voeten voelen het natuurlijke leven

de wind blaast, raast in parelschelpen
eb en vloed spelen een spel
er is geen verliezer, geen winnaar
elementen vinden elkaar

rust schrijft het verhaal van de dag
in een gloed aan de horizon
letters dansen aan een vliegertouw
als dit eens immer zo blijven zou...


© Hilly Nicolay
    Uit 2014

Foto H Tolboom



17 juli 2016

WEET JE NOG...


toen de wind
zo heel zacht
op je huid

niets dan
een zongordijn 
voor de wereld

zoveel meer
dan verliezen
en de stille pijn

het gras fris
groener dan ooit
zienderogen sprookje

weet je nog…

toen in onze gaard
het hemelse geluid
die vogeltoverfluit…

© Hilly Nicolay
17 juli 2016

Foto : H Tolboom

30 juni 2016

ONVERBLOEMD

rond de volle maan
las ik mijn dichtverzen
schrijfletters uit mijn
diepe innerlijke lagen
in ogenblikken van verstaan
zag ik dezelfde vragen

het muurbloempje
bloeide nog wat verder open

de wereld stond een beetje stil
waar benen doorlopend trilden
het ingetogen middelpunt
in een bijna schuchtere nacht
heeft links en rechts
wat lichtvoetigheid gebracht

Dagboeknotitie uit 2014 *

© Hilly Nicolay
30 juni 2016


 
Foto H Tolboom




17 juni 2016

AFVRAGEN

(pa)

toen

zag ik het droeve
door uw dagen

het zware slepen
van uw voetstappen
op het spoor
het broze levenspad

het benarde worstelen
eindeloze tobben
ik zag, luisterde
wat kon u nog vragen…

wat bleef er
van uw bewondering
over de vrije natuur
de zonbeschenen bomen

van dauwdruppels
op het ontwakende veld
spiegelend water
een glanzende verentooi

--

waarheid is
een vogel
hoort niet in een kooi

© Hilly Nicolay
17 juni 2016

 
Foto H Tolboom


29 mei 2016

BENADEREN

ergens wachten woorden
die ik zal schrijven
misschien uitspreken

er is een zucht
het duizelt van binnen
waar te beginnen…

ik voel me als de specht
die hamert op een boom
door bijna onwrikbaar hout

--

waar is jouw zomergeluk
de schikking van bloemen
tot een gracieus boeket

wat ging er toch fout…

© Hilly Nicolay
29 mei 2016
Foto H Tolboom

26 mei 2016

WILD ZWIJNTJE (haiku)


oefening baart kunst
streepje voor streepje rollen
in een modderpoel


© Hilly Nicolay
26 mei 2016

Foto: H Tolboom

12 mei 2016

TOEVLUCHT

een vogel
zoekt het ochtendlicht

wil zingen in de weemoed
van het sterven

de vruchtbare bloesem
waait uit de bomen

zo graag…
een wens dromen


kom maar landen
op mijn handen

ik stop mijn adem
in een fluister

en luister
naar jouw laatste lied…

© Hilly Nicolay
12 mei 2016


Foto: H Tolboom

24 april 2016

SLOTSTUK

nevel dekt de aarde toe
in flinterdunne lagen

vogels zwijgen
op een tak vol dromen

de dag sluit zich met
een fabelachtige stilte

kon ik dit omhelzen
eender zijn

in die
verademing komen…


© Hilly Nicolay
24 april 2016

Foto H  Tolboom



31 maart 2016

OPSTANDING

wachten
rond de stilte
op het leven

een moment
willen horen
willen zien

dat de dood
uit de doeken
wegdrijft

versagen…
vragen…
nee…

een gewiekst
kostelijk vogeltje
versiert een steen

verwachting
verzoening

puur geluk
schikt zich
om hem heen

© Hilly Nicolay
31 maart 2016

Foto H Tolboom

21 maart 2016

IK WILDE DICHTEN

de stilte begrijpen
met mijn vingers tasten
om de schors van
een krachtige boom

letters nestelen
bekorende woorden
pennen als milde poëzie
soezen in een dagdroom

duizelen van rijke
ontluikende bloesems
spikkeleieren bewonderen
in een liefdesnest

ik wilde dichten
maar…

er is
raadselachtig gekras
veert op en voegt zich
driftig tussen de rest

wieken klapperen
winterse akkoorden
waar blijf ik met mijn
bloemrijke woorden…

wat moeten we toch
met al die vogels
die de betovering verbreken
van een loflied in het voorjaar…

ik wilde dichten
maar
ze zijn hier…
ze zijn daar…

och, kon ik vliegen…

© Hilly Nicolay

-Mijn bijdrage voor de 20e Willem Wilmink dichtwedstrijd afgelopen zondagmiddag.
wat moeten we toch met al die vogels
is de zin die Ellen Deckwitz bedacht heeft voor deze wedstrijd en moest er letterlijk en ongewijzigd in voor komen-





13 maart 2016

WENDING

zoals een boom
vergeet hoe hij
de winter heeft gedragen

raak jij langzaam
in mijn vergetelheid
vliegt de tijd

ik zet mijn
stappen voorzichtig
op de rust van nu

zie hoe de boom
vogels lokt
op zijn uitlopend hout

hoopvol, vertrouwd
beleef ik het
prille voorjaarsgroen

ver van toen…

© Hilly Nicolay
13 maart 2016



Foto H Tolboom

29 februari 2016

LENTEAANHEF

het water spiegelt
de zon ontvlamt zich

vogels negeren de rust
zijn niet te stillen

klanken doen het
ligusterblad trillen

ik kom
tot lente-ideeën

narcissen knikken
hun bol vol kleuren

de eerste hyacint
probeert te geuren

laagjes ijs schetsen de
nog aanwezige wintertijd

wat is toch het geheim
van deze zaligheid…


© Hilly Nicolay
29 februari 2016


-Schrikkeldag, een mooie zonnige dag
op de grens van winter en het vroege voorjaar-


 
Foto: H Tolboom



15 februari 2016

WITVLOKKIG

er dwarrelt sneeuw
op winterschone bomen

naakt wacht de vroege lente
onder een vernuftig sprei

innig pluizig omarmt
het wit het onbeschutte

een gloed van liefde twinkelt
koddig op vogelveertjes

rondborstige klanken
treffen de stilte

hoop wikkelt zich om
uitlopende twijgen

smetteloos
alles zo wonderbaar

nu niets dan zwijgen…

© Hilly Nicolay
14 februari 2016

Foto H Tolboom



18 januari 2016

EEN DICHTER VRAAGT MIJ...

zou het kunnen…
of is het toch een illusie
ik bedoel, zo vol gevoel
schrijven naar een doel

misschien is het één
van de talloze dromen
teveel denken aan

zoek ik naar iets
wat niet kan
of zelfs mag bestaan

wil ik te graag geloven
dat woorden
zich weten te ontplooien
gedachten kunnen stillen

is het iets onmogelijks vragen
dat ik mijn schrijfsels
vol overgave
de wereld in wil dragen…

© Hilly Nicolay
18 januari 2016

Foto: H Tolboom