een
visser vaart uit
ver van
het land
in een
wrakkig bootje
zijn hart
draagt liefde mee
op de
grote dobberzee
het water,
water,
zee zo diep kleurt
als de
ogen van Anka
blauw, zo
blauw
zijn wonderschone
vrouw
-
“bootje,
bootje
breng mij
veilig
naar de
haven
met mijn
vissenmand
naar het
thuisland”
© Hilly
Nicolay
5
december 2016
* Naar een
Dalmatisch volksliedje*
 |
| Foto: H Tolboom |
Een lief gedichtje met een weer heel mooie foto.
BeantwoordenVerwijderenLieve groetjes Elisabeth
Elisabeth, fijn dat je kwam lezen. Dankjewel voor de reactie.
VerwijderenLieve groet,
Hilly
Een lief en liefdevol.gedichtje
BeantwoordenVerwijderenMicheline, dankjewel voor de fijne reactie.
VerwijderenGroet,
Hilly
Veilig thuiskomen naar daar waar zijn hart warm brandt ....
BeantwoordenVerwijderenSupermooi!
We zijn overigens dankbaar gebruik aan het maken van jouw prachtige woorden die je ons (Schrijverskring Ospel) gaf!!
Liefs José
Dankjewel José, leuk dat je kwam lezen.
VerwijderenIk heb het gedicht van Anja gelezen op schrijverskring, prachtig!
Lieve groet,
Hilly
Wat klinkt dat nostalgisch, Hilly! :-)
BeantwoordenVerwijderenJa he JELOU. Fijn dat je kwam lezen!
Verwijderen