ZOEKTOCHT NAAR DE OORSPRONG

ik ben op zoek gegaan
naar de diepe wortels
de vertakkingen
aan de stam van een boom
het nest in de groene kruin
ik zocht een oude droom

als een blad

dwarrelde ik wat rond
de wind nam mij mee
liet mij nog niet dalen
ik werd gepakt
door familieverhalen
 
een prentenboek
bracht mij in een hof
waar grootvaders rozen
kleuren door de hagen
slingeren langs het lommer
geuren op hoogtijdagen
 
een schets toont
de witgekalkte muren
het voorjaarsmeisje wuift
kushandjes door een open raam
een bloesemrijkdom
van rups en vlinder saam
 
ik voel me als de stad
waarin ik ben geboren
mijn hart klopt noten
een wijs van weleer
het stemmig blad
vond zijn luister weer
 

© Hilly Nicolay

23 maart 2014

 

 
 

HET VOORJAAR KNIKT

voor Merel
 

bloesems warmen

hun vruchtbare armen
in de frêle middagzon
 
rijke knoppen dromen
aan ranke bomen
in de bongerd
 

een merel fluit verlangen

naar rode appelwangen
vanuit haar koesternest
 
meizoenen fleuren
hun kopjes kleuren
een grasschilderij
 

een liefdespaar

verbeeldt de zomer aan elkaar
het voorjaar knikt en zwijgt
 

© Hilly Nicolay

24 maart 2014
 

Foto H Tolboom



 

 

 

ZUCHT

het is er weer
een nieuwe dag
 
de morgen opent zich
in ‘t grijs
 
ik sluit een deur
open een raam
 
en dwars door alles heen
hoor ik een merelwijs
 
dat mag geen toeval zijn
het is bewust

het beuken
in de hartkamers

 

verschuilt zich
in de stand van rust

 
© Hilly Nicolay
22 maart 2014

 

Foto  H Tolboom

IK WIST WEL

Pa,

ik bleef hier
jij ging naar daar
 
de dood blonk
tekende schaduw
 

over een bloem

eens zo fleurig, zo mooi
 

en ik wenste zo zeer

de vruchtbare zon
 
nog eens de glimlach
een woord van je mond
 
och, ik wist wel
dat het niet kon..
  
© Hilly Nicolay
12 maart 2013
 


 

MIJN VADER WIL NAAR HUIS

je wilt
naar de kleuren, geuren
van je vaders bloementuin
er je voeten zetten
ze horen kraken in het grind
 
je ziet in mij je zus
niet meer je eigen kind
je wilt je jas aan, opstaan
naar huis gaan
 
maar, het mag niet
 

de geest mist

het denken struikelt
vervreemding tekent
matheid op je gelaat
        
dat waar je van hield
zie je het nog
hoor je het nog
als ik het vertel?
 

verleden tijd vreet zich

in de werkelijkheid
och, hoe kon ik weten
dat je zo snel zou vergeten…
_
 
ik blijf zoeken
naar de warme seizoenen
het levenslied
in jouw stille herfst
 
streepjes licht
op vader en kind
dat wat niet verdwijnt
als een zon die altijd schijnt
 

© Hilly Nicolay

6 maart 2014