ik ben
het ogenblik
een
reiziger, de passant
die zich
telkens waagt
op een
eindeloze tocht
een stoet
van woorden
straks
meng ik me
bevlogen
met open
ogen in het gedruis
tussen
vreemde voetstappen
met een
vastberaden tred
ik ben
het zelf
die het
hoofd bezet
dromen
wil verdichten
een
eenheid wil bundelen
van
lentelichten
als een
vlammend vuur
dans ik
mijn zinsverrukking
ik
stapel, strijk en vier
mijn
bestaan in letters
op
blocnote of kreukelpapier
maar ach,
alles is
meteen zoveel
hoe zou
ik het geheel ooit
kunnen
benoemen
het leven
van een dichter
is immers
veel te kort…
© Hilly
Nicolay
23 maart
2015
...Geschreven
voor de jaarlijkse
Willem Wilmink dichtwedstrijd voor amateurs.
Zondagmiddag
22 maart was de finale,
een samenzijn met dichters en gastdichters...
