de steen
zwijgt
in het
grijze grind
twee
namen
een levensloop
samen
zandkorrels
door
de wind
gebracht
schuren
de letters
matteren
de glans
strak
geharkte perken
vragen
aandacht
maar och,
het kan
me niet bekoren
ik voel
me als het musje
tussen
het madeliefjesgras
toch wat verloren…
© Hilly
Nicolay
25
september 2014
 |
| Foto: H Tolboom |
Stil.
BeantwoordenVerwijderenDankjewel Anneke.
VerwijderenMooi en jammer je ziet ze niet zo veel meer als vroeger...
BeantwoordenVerwijderenKon inderdaad wel zo zijn, dank voor de reactie.
VerwijderenWat heb je dit mooi geschreven Hilly.Een rustplaats is vaak heel vredig maar maakt ook dat we het gemis zo duidelijk voelen .Het verloren gevoel is zo herkenbaar .En wat een mooie foto ook weer .
BeantwoordenVerwijderenLieve groetjes Elisabeth
Elisabeth,
VerwijderenDankjewel voor de fijne reactie, ja dat verloren gevoel is er naast het vredige.
Lieve groet,
Hilly
Zo mooi Hilly.
BeantwoordenVerwijderenHeel veel dank weer Coby.
VerwijderenNazomergroet,
Hilly
Voel me ook soms zo als ik daar ben Hilly
BeantwoordenVerwijderenIk weet niet of je nog broers of zussen hebt maar ik ben van dat gezinnetje van vroeger op de steenweg nog maar alleen .... broer is er ook niet meer
Micheline,
VerwijderenDankjewel voor de reactie.
Ik heb twee broers en drie zussen. Wat jammer dat jouw broer er ook niet meer is.
Lieve groet,
Hilly
Schitterend. Lang leve de ruigte. Mijn 'gazon' bevat geen gras,maar groen. Daar is het te doen voor al het gespuis.
BeantwoordenVerwijderenTe snel gereageerd. Na het lezen van ander reacties, begrijp ik je gedicht beter. Nu is hij nog mooier vol gevoel ook. Knap.
BeantwoordenVerwijderenTino,
VerwijderenDankjewel, blij dat je het gevoel erin leest.
Groet,
Hilly
Die laatste drie zinnen zijn zo heerlijk 'Toon Hermans'.... Mooi!
BeantwoordenVerwijderenOef... Toon Hermans... dat vind ik een compliment. Dankjewel.
Verwijderen