7 september 2011

WAT EEN MOOIE DAG

de te gekke woorden, de klanken
van de melodie, het zomerlied
die kleine beetjes voor me zorgen
een lach over mijn verdriet

het rode blokjes picknickkleed
gespreid op het warme gras
de mierzoete vruchtenlimonade
kleurend als de vlinders op het glas

een stille alleszeggende wandeling
over het steile oeverpad
geen schaduw die ons in kan halen
de zon ontfermt zich over elk blad

een bestendige glans schikt zich
tussen de diepste nerven
dat wat er nog verloren zwerft
zal vervliegen, ontwijfelbaar sterven


© Hilly Nicolay
5 september 2011

Geen opmerkingen:

Een reactie posten