waarop de wang, de traan kan rusten
het verdriet van het grijze hoofd
voor de mens die verlangt
naar toen, die dagen dat de straten
nog vol waren van kinderlijke kleuren
de ster aan
de hemel stond
niet vastgespeld
op een jasnog ver van de verbanning
de kwelling van paraderende
uniformen, de schoeisels
in een heerszuchtige pas
ik zou
een lied willen schrijven
een
vertroosting van klankenover de schaduw heen
*
een paar minuten zal ik stil zijn
bij het monument op het plein
met vele mensen samen
en luisteren
naar een gedicht
naar de
bimbam van de klokkenlees nog eens de namen
breng in gedachten een groet
aan de helden van de vrede
die helden met een ongekende moed
*
Geschreven voor 4 mei 2012
 |
| Foto Hilly Nicolay |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten