wuivend op een kaal heideveld
zoals het dorre dopjesgras
gevangen in een wirwar
als van zwevend spinrag
over het koude moeras
een dof berkenblad
in ongedurigheid cirkelend
rond verarmde grond
gelijk de nijverige herder
die een schamele kudde drijft
in eenzaamheid verstomt
de staf als leidraad
een toeverlaat in verdwaaldheid
wanneer ogen zoeken
naar de uitgestoken hand
het vertrouwde van het eens
zo mooie vennenland
© Hilly Nicolay
14 november 2010
Gedicht
rond dementie
een gevoel van desolatie bekruipt mij, maar dat mag juist hier!
BeantwoordenVerwijderengaaf verstilde opname geef je weer hilly! knap!!
Fijn jouw reactie Pastuiven.
BeantwoordenVerwijderenHartelijke groet,
Hilly
Wauw! Prachtige metaforen heb je hiervoor gebruikt! Is ook een van de onderwerpen waar ik regelmatig over schrijf;-)
BeantwoordenVerwijderenJELOU,
BeantwoordenVerwijderenDankjewel voor de fijne reactie!
Groetjes,
Hilly