ik zie hoe de winter
haar rust als in een prent
aan de aarde wil opdragen
hoe elk sprankje licht
fonkelend uit de verte
de mens kan behagen
bevroren bladeren
ritselen in kwetsbaarheid
een verfijnde wijs
ijsbloemen tekenen
zich als een glasschilderijtje
flatteren het stemmige grijs
de merel trippelt
tal van sporenpootjes
op de sneeuwlagen
*
en ik, ik waag het weer
om in deze stilte
naar de lente te vragen
haar rust als in een prent
aan de aarde wil opdragen
hoe elk sprankje licht
fonkelend uit de verte
de mens kan behagen
bevroren bladeren
ritselen in kwetsbaarheid
een verfijnde wijs
ijsbloemen tekenen
zich als een glasschilderijtje
flatteren het stemmige grijs
de merel trippelt
tal van sporenpootjes
op de sneeuwlagen
*
en ik, ik waag het weer
om in deze stilte
naar de lente te vragen
© Hilly Nicolay
4 december 2010Foto Hilly Nicolay |
Weer een schitterend en verstillend sfeergedicht!
BeantwoordenVerwijderenHartelijke groet van Coby