is warm toegedekt
met hemelvlokjes
de glanzende naam
leest er melodieus als tinkelende carillonklokjes
een merel sporenpaadje
in het witpoederig bestoven
onzichtbare wintergras
vertelt me
dat er in de doodse stilte
een teken van leven was
deze sluimerzachtheid
in een waas
van februaridauw
vult mijn leegte
rond verloren vriendschaphet missen van jou
© Hilly Nicolay
3 februari 2010Foto Hilly Nicolay |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten