van een mens onderweg
opgaand in de wind
in een opkomende nevel
ik ken zijn gedachten
de eenzaamheid van gestorven zwaluwen
in een verloren zomer
dat wat er rest van de dromer..
langzaam sterft zijn silhouet tot een stipje aan het einde van de allee
morgen, ja, misschien morgen
wandel ik nog eens met hem mee
dan lichten we de luiken
de zwaarte van ons hart
zoeken we de gouden nerven
op een al afgestorven blad
we zullen ons verlaten
in de rust van de herfsten dragen de kleuren
de bewonderende gloed
van dat wat de bomen
op de aarde hebben gestrooidmorgen, ja, misschien morgen
als ik hem nog eens ontmoet
© Hilly Nicolay
13 november 2011
 |
| Foto Hilly Nicolay |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten