door de ijzeren hekken
van de grijze stenentuin
langs plekken
waar vogels van de hemel zingen
tussen het verwelkte blad
brandende lichtjes
gedichtjes, bloemenvertellen hoe lief men had
en ik
ik zou je wel willen dragen
over die verlaten grensvan donker naar licht
als ik de kwetsbaarheid lees
in de verdrietdenkrimpels in je bleke gezicht
dan
is er zomaar voor even die kruisende, sprekende blik
van het voelen, het weten
jij, ik
we zullen nooit meer vergeten© Hilly Nicolay
25 september 2009
Geen opmerkingen:
Een reactie posten