getekend langs de oeverkant
in het vochtige zand
genegenheid uit mijn hand
ik fluister in het riet:
“Vergeet mij niet”zucht een wens door het lied
van de kleine karekiet
ik zie hoe planten uiteendrijven
of dicht bij elkaar blijvenhier is niets wat me kan beklijven
mijn hart nog doet verstijven
ja, knikken de wilgenbomen
blijf nog maar even dromenlaat het water naar je toekomen
de onrust uit je stromen
© Hilly Nicolay
17 juni 2011 |
| Foto: Hilly Nicolay |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten