hoe mooi het blad kon zwieren
hoe ze telkens door de wind
weer verder werd gedragen
ik worstelde in stilte
onder een mistdeken
als in een web
van gesponnen vragen
ik hoorde en zag wel de vogel
ze zong zover bij mij vandaan
ik liep en liep, maar wist nog niet
waarheen mijn stappen zouden gaan
maar,
ik las een lentedroom in zinnen
de vreugde van een meilicht
geschreven over schaduwen heen
ik vond elan in een gedicht
© Hilly Nicolay
16 mei 2010
Geen opmerkingen:
Een reactie posten