met de waterjuffers rond de poel
had ik nog het naïeve, het gevoel
dat een voorjaarsvlinder niet zou sterven
maar veilig wist te slapen in een sterrenbos
genesteld op een zacht bedje mos
hoe vaak toch opende zich het rozenhart
sloten de blaadjes zich vol tederheid
in een pose vol vertrouwen
wist elke plooi zich glad te vouwen
doch door de jaren heen groeit er
een schaduwblad in de frisse groene boom
krast er een kraai, mengt zich tussen het liedje
de klanken van een lenteblije vogeldroom
© Hilly Nicolay
6 januari 2011
Dat zijn woorden om te overdenken die je gedachten jou konden schenken met enige wenken die slechts jij kan drenken.
BeantwoordenVerwijderenWat een fijne reactie Tine, dankjewel.
Verwijderen