Oei Oei (klankgedicht)

♫♪
bloei bloei
stoei stoei
snoei snoei

bloemenbloei
vlinderstoei
heggensnoei

groei groei
loei loei
broei broei

grasgroei
koeieloei
uierbroei

roei roei
boei boei
woei woei

bootjeroei
bakenboei
windewoei

© Hilly Nicolay

11 juli 2010

* Op een zeer warme dag *

Foto: Hilly Nicolay

GASTGEDICHT VAN IRMLINDA

Engelenhart

stil en zuiver
uit de zachtheid
van een bloemenkraag ontloken

lok jij de vlinderende dag
van ver

Waar het nectar op
romige lippen glinstert

verzadig jij
als hongerende harten
zich in jouw tuin op bladgoud neer vleien

Engelenhart en edelsmid
bewonen jouw hemelse gedachten

en toveren het onoverwinnelijk
zielenlicht

In iedere beschreven droom
is er immer dat liefderijke vergezicht

over de gave van het verheffend woord in jou
gaat dit vriendschappelijk gedicht

© Irmlinda de Vries
 23 augustus 2011
 

* Dank je Irmlinda, heel speciaal dat je dit voor mij schreef*

 

ZICHTBAAR, HOORBAAR

jouw lentestem
heeft zich genesteld
als een zichtbare
druppel levenswater

ontwakend als wijsheid
in de ziel van het eeuwig
dromende vlinderkind
reizend met de wiegenwind

op de ondoorgrondelijke
zo wonderlijke weg
in een verscheidenheid
aan vragen, schemervlagen

in de stilte hoor ik
je nog zingen
door tonen van liefde
die in echo’s weerklinken

is er het zichtbaar licht
zo jij, dat ik mocht erven
overstralend het missen
het veel te vroege sterven

Hilly Nicolay                                            

9 mei 2010

* opgedragen aan mijn moeder *

Foto: Hilly Nicolay

GELUKSLIEDJE (HAIKU)

Smikkel smulhapjes
van torretjes en spinnen
laat roodborst zingen


© Hilly Nicolay
5 maart 2008

Foto: H Tolboom

HARTJE ZOMER

in augustus is het licht
aan zee zo wonderlijk
hoe speels ook
in een weerkaatsing

op het rozenhoedje van het kind
dat kleurenwoordjes zingt
overstemmend de schreeuw
de krijs van een grijze meeuw

mijn ogen vinden schoonheid
in een droomkasteel van zand
de glanzende kokkels
tussen een schelpenrand

ik zweef, ik weef
zoveel lieve gedachten
in het klotsen, de stroming
het bruisen van het tij

als jij vraagt:
“Hou je van mij?”

© Hilly Nicolay

26 augustus 2010

Foto: Hilly Nicolay  ( Egmond aan zee)

  

ALS DE MUZE ROEPT

als de muze roept
de drift zich niet
meer weet te verbergen
zal de inktveer
het papier bestrijken
met letters uit het hart
het diepste zijn
over warme liefde
een stil verborgen pijn

als de muze roept

van over de bergen
in verlangende klanken
de dynamiek zal herleven
zullen zinnen zich
in een eenheid bewegen
zich tot sprekende
melodieën tezamen weven

© Hilly Nicolay

12 juli 2008

EEN HOED, EEN JAS

in fluisterklanken
strijkt de muziek zich
over een zwarte hoed
zo typisch iets van hem

gelijk zijn toverwoorden

geschreven zinnen
de verzen vol gevoel
eens voorgedragen door zijn stem

een mens, een dichter

zijn hoed, de jas
ze wachten op een stoel
zo zonder doel

ze liggen er zo teer

niemand draagt ze meer

 © Hilly Nicolay

19 augustus 2011

Bij het overlijden van de dichter

Dick Panman

Foto: Hilly Nicolay

MEIGELUIDEN

daar waar de IJssel stroomt
was er een dichterlijk ontmoeten

een kunstenaar met zwarte hoed
toverde er warme welkomstgroeten

de zon belichtte de ramen
het uitzicht op de Hanzestad

bloemlezingen leken te blozen
op elk beschreven blad

dichtmaatjes van ver
brachten rust zo heel dichtbij

muzikanten speelden vol souplesse
de mooiste klanken op de eerste mei

woorden, melodieën gonsden
verkwikkend van oor tot oor

alles nam ik mee huiswaarts
reizend over het goede spoor

(n.a.v. het voordragen van mijn gedichten
tijdens de poëziemiddag van de Stand up Club
in De Salon te Deventer,1 mei 2011)


© Hilly Nicolay
2 mei 2011

ZO WONDERBAARLIJK NABIJ

dag jij
het donker is voorbij
 
de rozen
zijn vanmorgen ontloken

ze kleuren zo rood

ze geuren zo zomersgroot

regendruppels parelen

zich op het ontplooiende blad

de zon, ze schrijft

weerkaatsende verlangens

een spiegelwandjeshart
glanzend op het meer

het beeld van bekoring

raakt het diepgewortelde

je bent me hierin

zo wonderbaarlijk nabij

© Hilly Nicolay

9 juli 2011

Foto: Hilly Nicolay

DE WIJSGEER

zijn bril rust op het puntje
prikt een randje in zijn neus

hij voelt het niet
hij werkt, worstelt, ontrafelt

in zijn afzondering krult smook
zich bruin rond witte tanden

een kostbaar troostvocht
gloeit warm in rillerige handen

de soesa in zijn bestaan
schrijft hij de wereld toe

hij slikt het leven niet
voor zoete koek

het gedachtegoed
weerspiegelt in zijn blik

de bril zakt van zijn neus
hij voelt het niet

de wijsgeer peinst zich leeg en moe
op het eentonige oude bekende lied

© Hilly Nicolay

30 maart 2011     

GASTGEDICHT VAN MIKE PLATENKAMP

te klein
 
mocht je mij ooit verliezen
aan de eenzame eeuwigheid
mocht ik ooit de winden missen
die je dan tevergeefs zal blazen
wanneer de aarde ondergelopen
de wateren niet langer in balans
en alles onder hen verdwijnen zal

misschien zijn wij dan
spanningsvelden
in ons eigen heelal

misschien voel ik dan niet
hoe ik je missen zal

mocht ik mij nooit meer weten
ten midden jou mooie energie
mocht ik mij nooit meer weten
in het land waar jij wil klimmen
mocht jij me al vergeten
overtroffen door natuurgeweld
waar we nu naar op weg zijn

misschien vinden wij dan troost
in ons eigen zijn

misschien voelen we niets
en zijn we gewoon
te klein


© MIKE PLATENKAMP

JIJ SCHRIJFT ZO MOOI

jij schrijft zo mooi
zo stilletjes teer
lichtende sterren
leg je in een droom
voor mij
op aarde neer

slechts de vlinder
van de nacht
mag vleugelruizen
en mijn hart
ervaart het goede
dat wat het had verwacht

ik laat iets vrij

van de geslotenheid
jouw levensverhaal
het draagt mij verder
polijst de matte randen
rond mijn innerlijke strijd

  

© Hilly Nicolay

16 juli 2011

Foto: Hilly Nicolay

OCH MOCHT IK, DAN...

mocht ik al wat woorden
laten bloesemen uit mijn hand

kon ik al iets vruchtbaars
achterlaten in een gedicht

dan

zou ik de mooiste zomer
schrijven op een lijn van licht

warmte wuiven in de nerven
van elk beschreven blad

och, hoe graag zou ik elk vers
een signatuur meegeven uit mijn hart

© Hilly Nicolay

14 februari 2010

EEN BEETJE MIJ VOOR JOU

hoe je als een zwaluw
vol zomerverlangen
telkens zoekt

door de wolken vliegt
naar warmtebronnen
ver van je heem vandaan

in jouw ogen
lees ik steeds de onrust
speur nog naar een schittering

die is er vaak niet meer
ze is geleidelijk
verloren gegaan

*

zie de ster
die ik je wees
in die donkere nacht

in de glinster van je traan
zit een beetje mij
dat naar je lacht

© Hilly Nicolay
5 april 2011

TROTSE ZOMERBRUID

je draagt de wereld op je hand
de zon van oost naar west
het licht van noord naar zuid

de schaduw is je vreemd
je bloei der jaren
toont een trotse zomerbruid

gracieus is je spiegeling
een dans tussen werkelijkheid
en nog onbekende dromen

op dekentjes van dauw
laat je tinkelsterren
in liefde samen komen


ik wens jou duizend blaadjes
van de Dame de Coeur
sneeuwend over het veld

de duif die koerend
door elk beleefde dag
zijn liefde aan jou vertelt


* opgedragen aan Saskia *


© Hilly Nicolay
13 juni 2010

Foto: Hilly Nicolay

MIJN LIEFSTE LIEF

als de herfst
zijn intrede doet
mijn liefste lief
mag ik dan als de lente
in je blijven bloeien
vlammend als goud
zoals de kleurende linden…

als de nachten

het koude in zich dragen
mijn liefste lief
mag ik dan als een late vlinder
vleugellicht om je heen zweven
want in haar zul je mijn omringende
warmte en zachtheid vinden…

© Hilly Nicolay
12 september 2008

(voorgedragen in het radioprogramma:
"De nachtzoen" door André van Overhagen
14 september 2008)

MAGNIFIEKJES

gezaaide grassen
kleuren de zwarte aarde
als een groene sprei

in takkenbossen
rust het jonge vogeltje
vleugelstrekkend vrij

een aardhommel zoemt
verstopt zich in een bloemkelk
zuigt de godendrank

het hemellicht reikt
zich vredig in stralen uit
door een wolkenbank

windzuchtjes waaien
rijpe zaaddoosbolletjes
over de akker

vlierbloemen bloeien
wuiven als parapluutjes
de zomer wakker

de natuur trakteert
pareltjes vol van leven
die een glans dragen

zonnewarmte brengt
de verlangende aarde
naar hoogtijdagen

© Hilly Nicolay

14 juni 2011

(Haiku gedicht)

Foto: Paul Visser

WOORDEN VOOR EEN KEI

je bent het heimwee
meereizend in ons hart
de stilte die we dragen
in innerlijke lagen

het onbeantwoorde
van die septemberdag
de dag van je
weggestorven lach

je in verlorenheid
koos voor het grijs
toen, ja toen zweeg
voor jou elke vogelwijs

*

ik schrijf in poëzie
onze gedachten dichtbij
breng naar de stenentuin
wat woorden voor een kei

( voor B )

© Hilly Nicolay

12 september 2010

HOE KOSTBAAR

woorden kwamen zweven
raakten mijn gevoel
zo heel diep van binnen
en ik begreep weer iets
van het leven, het doel

hoe kostbaar zijn jouw zinnen

door de bladerherfst heen

ontdek ik steeds de lentegloed
voel de warme zomermoed
en laat de stille winter alleen

hoe kostbaar zijn jouw zinnen

© Hilly Nicolay
1 februari 2009

VERGEET MIJ NIET

een kleine bloemetjesrand
getekend langs de oeverkant
in het vochtige zand
genegenheid uit mijn hand

ik fluister in het riet:

“Vergeet mij niet”
zucht een wens door het lied
van de kleine karekiet

ik zie hoe planten uiteendrijven

of dicht bij elkaar blijven
hier is niets wat me kan beklijven
mijn hart nog doet verstijven

ja, knikken de wilgenbomen

blijf nog maar even dromen
laat het water naar je toekomen
de onrust uit je stromen

© Hilly Nicolay

17 juni 2011

Foto: Hilly Nicolay

HET BOOTJE OP WEG

er vaart een bootje
met witte zeilen
op de immense zee
trotseert de golven
heel gedwee

gaat zo af en toe

wat overstag
door de starre wind
tot ze de juiste
draai weer vindt

wolken donkeren

de horizon kleurt

zich tot angstig grijs
onweersdreunen klappen
een ontmoedigende wijs

maar, het licht

baant zich een weg
door eb en vloed
tovert over het water
een zilvergloed

er vaart een bootje
laveert door de golven
van de immense zee
op weg naar de haven
een veilige rustige stee

© Hilly Nicolay

6 juni 2009

IN DIE TUIN GINDER

het was daar
in die tuin ginder
dat ik jouw ogen las
 
puntjes donker
puntjes licht
door blauw omgeven

voor even was er

een kijkje in jouw leven

doch,

achter wimperschermen
bleef er veel verborgen

alsof je een nevelgordijn
had opgehangen voor
een ontwakende morgen
 

© Hilly Nicolay

10 juli 2009

VELE HANDEN DRAGEN

jouw hand, mijn hand
vele handen
ze kunnen iets bereiken

handen bij elkaar

bouwen rotsvast
beschermende dijken

een open hand

zaait bloemenvreugde
tussen ’t weidegras
 
schenkt een zomer
wenkt glanslibellen
naar een grijs moeras

een verzameling

van gestapelde stenen
wordt een steunpilaar

jouw hand, mijn hand

vele handen
ze dragen elkaar
 

© Hilly Nicolay

16 mei 2011

foto: Hilly Nicolay

IK VOND ELAN

eens was ik vergeten
hoe mooi het blad kon zwieren
hoe ze telkens door de wind
weer verder werd gedragen

ik worstelde in stilte
onder een mistdeken
als in een web
van gesponnen vragen

ik hoorde en zag wel de vogel
ze zong zover bij mij vandaan
ik liep en liep, maar wist nog niet
waarheen mijn stappen zouden gaan

maar,

ik las een lentedroom in zinnen
de vreugde van een meilicht
geschreven over schaduwen heen
ik vond elan in een gedicht

© Hilly Nicolay

16 mei 2010

DENKWERK (1)

eens kon ik zo vrijelijk dansen
met de waterjuffers rond de poel

had ik nog het naïeve, het gevoel
dat een voorjaarsvlinder niet zou sterven

maar veilig wist te slapen in een sterrenbos
genesteld op een zacht bedje mos

hoe vaak toch opende zich het rozenhart
sloten de blaadjes zich vol tederheid

in een pose vol vertrouwen
wist elke plooi zich glad te vouwen

doch door de jaren heen groeit er
een schaduwblad in de frisse groene boom

krast er een kraai, mengt zich tussen het liedje
de klanken van een lenteblije vogeldroom

© Hilly Nicolay

6 januari 2011

DENKWERK (2)

in het aardse speuren
de wandel in een gesluimerde middagzon

waarin het ijs zich tot bloemen vormt
een verlept boeket op een schuurraam

de merel op het tuinhek een poging doet
iets lieflijks de stille hof in te zingen

daar, waar de kale winterbomen
mij links en rechts treurende omringen

in die kou zoek ik naar iets
waaraan ik mij kan warmen, koesteren

zoals het bekoorlijke zonlicht
dat zo mooi rond een fluwelen roos rust

de zachte aanrakingen van een voorjaarsvlinder
als zij het slapende bloemhartje wakker kust

© Hilly Nicolay

10 januari 2011

DENKWERK (SLOT)

ik zag een zonnestraal de kiezels raken
die ik plette op mijn pad

het stof leek iets te hebben van goud
stil geluk wikkelde zich rond mijn hart

ik vond in de regenwolkenhemel
de boog die de hoop voorspelt

er ontstond weer de verknochtheid
het ongekende levenslustige verlangen

naar de leeuwerik, haar verenkuifje
het vertrouwde riedeltje in het veld

en ik weet, er is een wenkende hand
ik schep een nieuw begin

verzamel letters van moed en durf
en eens schrijf ik mijn mooiste levenszin

© Hilly Nicolay

16 januari 2011

Foto: Hilly Nicolay

OP BLOEMENBRIEFPAPIER

ik schrijf de schoonheid
van de ontwakende morgen
het dekentje van frisse dauw

op bloemenbriefpapier
teken op elk van hun blaadjes
de initialen van mij en jou

onze wereld
onze gedachten
van liefde en hoop

ik leg ze in letters
naast je mooiheid
op het kussensloop

droom maar
droom nog maar even
ik lok de vogels naar het raamkozijn

zing maar vogel, zing
voor hem
bij wie ik wel voor altijd wil zijn

© Hilly Nicolay
22-08-2010

NACHTRITME

stilte bemantelt de aarde
enkel de bladeren ritselen

vol is de maan
de dichter is opgestaan

waarom nog
in woeligheid wachten

zijn hand wrijft langs het gezicht
hij plukt woorden uit zijn gedachten

strijkt een zwaluwstokje
een kaars brengt hem licht

hij schrijft en schrijft
zijn rijke poëtische klanken

niets blijft meer verborgen
de morgen verdrijft de nacht

op een eikenhouten tafel
prijkt een dichtenpracht

* Gedichtendag 2011 *

© Hilly Nicolay

27 januari 2011

Welkom op mijn weblog

In mijn gedichten hoop ik een herkenbaar beeld te schetsen.
Het leven zelf is mijn inspiratiebron.

© Hilly Nicolay

4 augustus 2011

foto: Hilly Nicolay