ben ik solidair
met de wilg in ’t vijverpark
dan treur ik wat
om dit en dat
kan enkel dan verlangen
om met
en rond haar takken
het hoofd te laten hangen
zoek me dan een stekje
een verstopplekje
tussen het blaadjesgordijn
daar, waar
ik in mezelf verloren
gewoon verdrietig mag zijn
In deze dagen ben ik mij ook aan het afvragen of ik recht heb om te klagen en of ik het ook kan dragen wat op mijn pad nu zal komen en vind ik nu ook rust bij alle bomen. Want ook boomwortels zijn niet altijd gezond en zijn vergelijkbaar met de mens en net als zij allemaal hebben zij ook een wens. LG, Tine
BeantwoordenVerwijderenVerdriet mag er ook zijn Tine, als we er maar niet in blijven hangen.
VerwijderenFijn jouw reactie.