het zijn weer de dromen
hij kent ze als zijn broekzak
och, waren ze te schrijven…
de
ochtend, de uren
een merel kraakt een tak
bladgoud
ritselt een merel kraakt een tak
o, laat nog even die stilte blijven
vruchten
smaken zoet
op brosse
beschuitenthee dampt geurig warm
ademwolkjes tekenen het glas
hij veert
op, schuchter nog
zijn hand
glijdt naar de pen hij wil gedachtes draperen
dat wat ook eens was…
-
de middag, de tijd
een merel kraakt een tak
de dichter blijft schrijven
o, laat nog even die stilte blijven
(aan een dichter)
© Hilly
Nicolay
8
december 2013 Foto H Tolboom |
soms zou je willen dat de stilte stilte blijft ... het kriebelt zo in je zinnen en je weet van geen ophouden
BeantwoordenVerwijderenZo is het Micheline.
VerwijderenDankjewel voor je lezen en de reactie.
Groetjes,
Hilly
♥ Hilly!!
BeantwoordenVerwijderenHa, jij kent de dichter:) Hij blijft schrijven, zeker te weten!!
VerwijderenDankjewel voor de reactie.
Een dichtersgroet,
Hilly
Hoe een mooie ode aan een dichter die zo dichterbij je woorden kwam. Woorden die verzen laat leven. Dat heb jij weer met je woorden gegeven. LG van mij.
BeantwoordenVerwijderenDankjewel Tine, je leest het goed.
VerwijderenLieve groet,
Hilly