een haan weer kraait
de krantenjongen zich laat horen
hij in een gevouwen blad
even het nieuws van de wereldin zijn handen had
de lichtstralen weer op de ramen prijken
in liefkozende streepjes over de linnenbloemen strijken
rond deze zo geriefelijke plek
denk ik aan hoe anders het wastijdens het avondgesprek
de woorden vol gevoel
van een mens die in verlorenheid
zich ijvert naar een doel
hoe kunnen gedachten
tot spinsels, muizenissenin het hoofd geraken
wat flauwtjes zelfs
ervaar ik de liederenwaarin de vogels nu ontwaken
maar och, wat had ik dan verwacht
dat dingen kunnen veranderen
na een mijmerende nacht….
© Hilly Nicolay
1 juli 2011
Geen opmerkingen:
Een reactie posten