MIJN HART KENT, WENT

in de stille deemster
fluister ik in woorden
mijn weifel, mijn twijfel
tot een ongeoefend lied

mijn hand penseelt dromen
nachtelijke werkelijkheid
een wonderster, zo mooi
siert mijn gesloten pad

 

ik ben ik
tot de morgentijd
 
mijn hart kent
went aan de tegenslagen
hoffelijkheid wint
overwint nonchalance
 
een hunkering lispelt
langs begroeide muren
waar de kleine vogels
werken aan een nest
 

hoor, de lente roept

ik nodig haar op mijn hand
ze schrijft genegenheid
een groei en bloeirefrein
 

ik ben ik

dat wat ik wil zijn
 

© Hilly Nicolay

6 april 2014

Foto  H tolboom

 

ZOEKTOCHT NAAR DE OORSPRONG

ik ben op zoek gegaan
naar de diepe wortels
de vertakkingen
aan de stam van een boom
het nest in de groene kruin
ik zocht een oude droom

als een blad

dwarrelde ik wat rond
de wind nam mij mee
liet mij nog niet dalen
ik werd gepakt
door familieverhalen
 
een prentenboek
bracht mij in een hof
waar grootvaders rozen
kleuren door de hagen
slingeren langs het lommer
geuren op hoogtijdagen
 
een schets toont
de witgekalkte muren
het voorjaarsmeisje wuift
kushandjes door een open raam
een bloesemrijkdom
van rups en vlinder saam
 
ik voel me als de stad
waarin ik ben geboren
mijn hart klopt noten
een wijs van weleer
het stemmig blad
vond zijn luister weer
 

© Hilly Nicolay

23 maart 2014

 

 
 

HET VOORJAAR KNIKT

voor Merel
 

bloesems warmen

hun vruchtbare armen
in de frêle middagzon
 
rijke knoppen dromen
aan ranke bomen
in de bongerd
 

een merel fluit verlangen

naar rode appelwangen
vanuit haar koesternest
 
meizoenen fleuren
hun kopjes kleuren
een grasschilderij
 

een liefdespaar

verbeeldt de zomer aan elkaar
het voorjaar knikt en zwijgt
 

© Hilly Nicolay

24 maart 2014
 

Foto H Tolboom



 

 

 

ZUCHT

het is er weer
een nieuwe dag
 
de morgen opent zich
in ‘t grijs
 
ik sluit een deur
open een raam
 
en dwars door alles heen
hoor ik een merelwijs
 
dat mag geen toeval zijn
het is bewust

het beuken
in de hartkamers

 

verschuilt zich
in de stand van rust

 
© Hilly Nicolay
22 maart 2014

 

Foto  H Tolboom

IK WIST WEL

Pa,

ik bleef hier
jij ging naar daar
 
de dood blonk
tekende schaduw
 

over een bloem

eens zo fleurig, zo mooi
 

en ik wenste zo zeer

de vruchtbare zon
 
nog eens de glimlach
een woord van je mond
 
och, ik wist wel
dat het niet kon..
  
© Hilly Nicolay
12 maart 2013
 


 

MIJN VADER WIL NAAR HUIS

je wilt
naar de kleuren, geuren
van je vaders bloementuin
er je voeten zetten
ze horen kraken in het grind
 
je ziet in mij je zus
niet meer je eigen kind
je wilt je jas aan, opstaan
naar huis gaan
 
maar, het mag niet
 

de geest mist

het denken struikelt
vervreemding tekent
matheid op je gelaat
        
dat waar je van hield
zie je het nog
hoor je het nog
als ik het vertel?
 

verleden tijd vreet zich

in de werkelijkheid
och, hoe kon ik weten
dat je zo snel zou vergeten…
_
 
ik blijf zoeken
naar de warme seizoenen
het levenslied
in jouw stille herfst
 
streepjes licht
op vader en kind
dat wat niet verdwijnt
als een zon die altijd schijnt
 

© Hilly Nicolay

6 maart 2014

 

ZOEK MIJ MAAR NIET

en ik droom mezelf
naar de drijvende wolken
ik wieg wat woorden
in het zicht van het licht
 

bij de zon is niets verloren

wordt liefde geboren
 

ik fluit mijn heimwee

naar de vlucht van de vogels
ze kennen het refrein

zoek mij maar niet
ik wil daar wat langer zijn
want daar,

daar voel ik geen pijn
 
© Hilly Nicolay
24 februari 2014

 

STEEVAST

(Valentijnsdag)

liefde
rood als de wijn
behoeft geen dag
maar alle dagen

liefde
een mijmering
een glimlach
zonder vragen
 
© Hilly Nicolay
14 februari 2013



Eigen foto

EN OCH, HET LIJKT...

nog eens het kussen opschudden
een zachte aai over zijn wang
jouw stilte in zijn handen leggen
fluisterend welterusten zeggen
        
slaap maar, toe, slaap maar…
 
de tijd verstrijkt
en och, het lijkt
       
dat de donkere nacht
hem naar de morgen zal dragen
wat zou je op dat ogenblik
nog kunnen, durven vragen…       
 
© Hilly Nicolay
5 februari 2013

- Bij ziekte –

GEDICHTENDAG, TROTSE DAG

de aarde broeide vandaag
letters ontloken
als bloesembomen
verzen werden geschreven
 
uitgesproken ook
door dichtersmonden
die verwondering vonden
in de universiteit van het leven
 

kunstige sterren straalden

op open podia
ook muurbloempjes namen deel   
lazen op het enge toneel
 
gedichtendag
emotievol, glimlach
trotse dag
 
© Hilly Nicolay
 

Gedichtendag 2014

thema: verwondering

 

 

STILZWIJGEN

ik dwaalde
door het januariwoud
al liet de winter zich
nog niet zien
het was er koud

de wind speelde er

met het mistkleed
een markant breiseltje
van spinnendraden
rustte er op het oude hout
 

wat spelende reeën

zo heel dichtbij
zielenrust van binnen
stil jaargetij
waarvan ik toch wel houd
        
© Hilly Nicolay
22 januari 2014



Foto  Hilly Nicolay

 

MENS OP DE GRENS

als uw gedachten gaan zwerven
woorden als sneeuwvlokken smelten
onbereikbaar de wereld in wazen
 
u tracht om helder te zijn
doch uw ogen verschralen
achter groezelige brillenglazen
 
o wens…
 
mochten dan daar in de stilte
onze harten elkaar aanraken
nog even ver van die andere grens
 
in dat ogenblik, een beetje voelen
vasthouden aan dat wat blijft
de unieke mens
 

© Hilly Nicolay

13 januari 2013
 
- Bij dementie -