haar ogen
vinden de schaduw
het licht
in mijmerwolkenboven een stille zee
ze draagt haar leven
als kunstgeverfde bloemen
op een zondagskleed
ze weet
de zomerzwaluwen
gaan
het afscheid
rustin een vleugelzwaai
elk jaar weer de herfst
waarin ze vergeet-mij-nietjes
wiegt in lenteliedjes
ze gelooft
in de streling van elk seizoen
de vuurgloed van het licht
spint een levensdraad
schrijft woordkruimels
tot een voedzaam gedicht
ze is een merel
die in dauwdruppelklanken
het ochtenduur bezingt
-
ik lees
haar ogenblik
haar
ademtocht waarmee ze haar wereld omringt
© Hilly Nicolay
19 november 2013
 |
| Foto H Tolboom |
je maakt me blij, een lief dank-je-welletje
BeantwoordenVerwijderenMicheline,
VerwijderenGraag gedaan, je schrijft prachtige gedichten!
Dank voor de fijne reactie.
Groetjes,
Hilly
s c h i t t e r e n d ! !
BeantwoordenVerwijderenwat een heerlijk herfstvers Hilly, hier zit zoveel in!!
chapeau ende hoed!
Dank voor de reactie,
VerwijderenIk ben blij dat ik dit vers mocht schrijven voor Micheline, meer dan verdiend.
Fijn dat je kwam lezen, daar word ik weer blij ven.
Groets,
Hilly
Blij VAN moet het zijn:):)
VerwijderenHilly
Wat weer een schitterende woordkeus in dit gedicht en een prachtige titel.
BeantwoordenVerwijderenHartelijke groet van Coby
Coby,
VerwijderenFijn dat je kwam lezen.
Dankjewel voor de fijne reactie.
Hartelijke groet,
Hilly