9 april 2013

GEEN VERGETEN REIS

mag ik jou missen in de stilte
het uur dat ik blijf waken
terwijl de slaap mijn ogen
kust, dwingt tot rust
 
hoe zou ik kunnen vergeten
zelfs al zou ik willen…
 
hoe je adem klonk
in het ochtendgloren
naast de bimbam
van de klokkentoren
 
je woont in mij, levenslang
in de beweging van mijn hand
het schrijven, mijn gedicht
al ben je ver, uit mijn zicht
 
de stroming van de wind
echoot in mijn brein
ik zou willen reizen, uitvaren
mezelf verliezen, kiezen
 
voor het ruime sop, de baren
maar je leeft in mij
waarheen ik ook ga
je blijft dicht, zo heel dichtbij
 
© Hilly Nicolay
9 april 2013
 
Vrij bij het gedicht: “Ik heb weet van een bijna vergeten reis”
Van de dichter Pastuiven Verkwil

 

4 opmerkingen:

  1. :)

    ook hier stil Lieve Hilly...

    Errug mooi hoor!! bloos:)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. :)

    Blij dat je het mooi vindt.

    Jouw gedicht gaf inspiratie en een ontroering, het is prachtig!

    Groetjes,
    Hilly

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat weer een ontroerend mooi gedicht Hilly, dank voor het delen!

    Hartelijke groet van Coby.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Coby,

      Fijne reactie, dankjewel, ik ben er blij mee.

      Een lentezonnegroet,

      Hilly

      Verwijderen