hij moest nog komen…
mijn pen wacht
in trillende handen
op dat wat maalt
de woordendans
die rondjes draait
als een nachtvlinder
bevangen, speels
in de weerkaatsing
van het lichtjesheelal
zo zoetjesaan
zal er een strofe ontstaan
in het vers dat
tot leven dreigt te komen
leg ik een vergeten
het niet meer willen weten
van de slapeloosheid
ik dicht mijn
dromen
tot ver nog
in de morgentijd
© Hilly
Nicolay
5
november 2012
ach hoe herkenbaar hilly...
BeantwoordenVerwijderenje afsluiting is heel fraai!!
zeer graag gelezen:-)
gr en een fijne avond
Enrico,
BeantwoordenVerwijderenJa, herkenbaar he...
Fijn dat je kwam lezen!
Zonnegroet,
Hilly