tintelmaanlicht luister
hoe de adem gonzend
langs je lippen verdwijnt
dan wil ik alleen maar
bijna in je kruipen
in je
armen
zoveel
zachter nogdan het geplukte dons
in een hulsel van linnen
als een kat liggen spinnen
op je
hartenkloppen
wat
sluimerend vertoeven tussen waken en dromen
als in
een onsterfelijke zomer
waarin de
mooist benoemdeweelderigheid nog moet komen
© Hilly
Nicolay
8
september 2009
ha lieve hilly...
BeantwoordenVerwijderenwerkelijk schitterend vers! alleen ik zou het woordje "bijna" weghalen, die doet je verlangen hier weer teniet en dat wil je niet toch?:-)
graag gelezen!!
gr en geniet je dinsdag
enrico
Wat leuk deze spontane reactie enrico, maakt blij.
BeantwoordenVerwijderenHet woordje "bijna" voor mijn gevoel hoort het zo, maar ik denk er nog over na..toch bedankt voor de suggestie.
Zomergroet...de herfst heeft zich nog even teruggetrokken..
Hilly