13 november 2013

MISSCHIEN WEL...

ik zag

hoe jij ook stiefelt
met een beladen koffer
vol twijfels en vragen
 
gelijk de eenzame eik
die met al zijn kracht
wacht op lumineuze dagen

misschien wel
 
waren het je weke ogen
die net iets te lang
in de verte bleven staren
 
een ogenblik
beleefde ik jou, je wereld
de weemoed van jaren
  
© Hilly Nicolay
13 november 2013

 

 

4 opmerkingen:

  1. ah mooi mooi empathisch werk Hilly!! stiefelen een mooi woord!!

    zeer graag gelezen dus!:)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Fijn dat je het gedicht kan waarderen.

      Dank voor je bezoekje hier op mijn plekje op het web:)

      Herfstgroet met zon,

      Hilly

      Verwijderen
  2. ik lees de weemoed van mijn vader in je woordjes
    Het woordje stiefelen ken ik niet

    P.S.'een warm vers' schreef ik voor mijn vader, hij ligt momenteel in het ziekenhuis

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Micheline,

    Fijn dat je kwam lezen.

    Ik hoop dat het je vader goed mag gaan, sterkte.

    Warme groet,
    Hilly

    BeantwoordenVerwijderen