hoe jij
ook stiefelt
met een beladen
koffer vol twijfels en vragen
gelijk de
eenzame eik
die met
al zijn krachtwacht op lumineuze dagen
misschien
wel
waren het je weke ogen
die net iets te lang
in de verte bleven staren
een ogenblik
beleefde ik jou, je wereld
de weemoed van jaren
© Hilly
Nicolay
13
november 2013
ah mooi mooi empathisch werk Hilly!! stiefelen een mooi woord!!
BeantwoordenVerwijderenzeer graag gelezen dus!:)
Fijn dat je het gedicht kan waarderen.
VerwijderenDank voor je bezoekje hier op mijn plekje op het web:)
Herfstgroet met zon,
Hilly
ik lees de weemoed van mijn vader in je woordjes
BeantwoordenVerwijderenHet woordje stiefelen ken ik niet
P.S.'een warm vers' schreef ik voor mijn vader, hij ligt momenteel in het ziekenhuis
Micheline,
BeantwoordenVerwijderenFijn dat je kwam lezen.
Ik hoop dat het je vader goed mag gaan, sterkte.
Warme groet,
Hilly