26 maart 2014

ZOEKTOCHT NAAR DE OORSPRONG

ik ben op zoek gegaan
naar de diepe wortels
de vertakkingen
aan de stam van een boom
het nest in de groene kruin
ik zocht een oude droom

als een blad
dwarrelde ik wat rond
de wind nam mij mee
liet mij nog niet dalen
ik werd gepakt
door familieverhalen
 
een prentenboek
bracht mij in een hof
waar grootvaders rozen
kleuren door de hagen
slingeren langs het lommer
geuren op hoogtijdagen
 
een schets toont
de witgekalkte muren
het voorjaarsmeisje wuift
kushandjes door een open raam
een bloesemrijkdom
van rups en vlinder saam
 
ik voel me als de stad
waarin ik ben geboren
mijn hart klopt noten
een wijs van weleer
het stemmig blad
vond zijn luister weer
 
© Hilly Nicolay
23 maart 2014
 




 

 

24 maart 2014

HET VOORJAAR KNIKT

voor Merel
 
bloesems warmen
hun vruchtbare armen
in de frêle middagzon
 
rijke knoppen dromen
aan ranke bomen
in de bongerd
 
een merel fluit verlangen
naar rode appelwangen
vanuit haar koesternest
 
meizoenen fleuren
hun kopjes kleuren
een grasschilderij
 
een liefdespaar
verbeeldt de zomer aan elkaar
het voorjaar knikt en zwijgt
 
© Hilly Nicolay
24 maart 2014
 
Foto H Tolboom







 

 

 

22 maart 2014

ZUCHT

het is er weer
een nieuwe dag

 
de morgen opent zich
in ‘t grijs

 
ik sluit een deur
open een raam

 
en dwars door alles heen
hoor ik een merelwijs

 
dat mag geen toeval zijn
het is bewust


het beuken
in de hartkamers
 
verschuilt zich
in de stand van rust
 
© Hilly Nicolay
22 maart 2014

 
Foto  H Tolboom

13 maart 2014

IK WIST WEL

Pa,

ik bleef hier
jij ging naar daar
 
de dood blonk
tekende schaduw
 
over een bloem
eens zo fleurig, zo mooi
 
en ik wenste zo zeer
de vruchtbare zon
 
nog eens de glimlach
een woord van je mond
 
och, ik wist wel
dat het niet kon..
  
© Hilly Nicolay
12 maart 2013
 

 

6 maart 2014

MIJN VADER WIL NAAR HUIS

je wilt
naar de kleuren, geuren
van je vaders bloementuin
er je voeten zetten
ze horen kraken in het grind
 
je ziet in mij je zus
niet meer je eigen kind
je wilt je jas aan, opstaan
naar huis gaan
 
maar, het mag niet
 
de geest mist
het denken struikelt
vervreemding tekent
matheid op je gelaat
        
dat waar je van hield
zie je het nog
hoor je het nog
als ik het vertel?
 
verleden tijd vreet zich
in de werkelijkheid
och, hoe kon ik weten
dat je zo snel zou vergeten…
_
 
ik blijf zoeken
naar de warme seizoenen
het levenslied
in jouw stille herfst
 
streepjes licht
op vader en kind
dat wat niet verdwijnt
als een zon die altijd schijnt
 
© Hilly Nicolay
6 maart 2014