30 september 2017

IN OGENSCHOUW

                                                                                     Foto: H Tolboom
zo laat het licht nog
een avondzonnestraal

de wind op de vlucht
na een dag van wanorde

het lijkt alsof een kranige eik
een buiging naar de aarde maakt

‘zo, deze storm heeft mijn
waardigheid niet geraakt’
 -
 ik ontrafel doordacht
mijn eigen onstuimigheid

in deze verademing lijkt
het leven transparant

och, hoe onschendbaar
hoe vurig is de wilskracht…

hoe groot is mijn invloed
op het leven dat me nog wacht…

 © Hilly Nicolay
30 september 2017

12 opmerkingen:

  1. hoe groot is de invloed op het leven dat me nog wacht... een vraag die stemt tot nadenken,
    en lieve Hilly, ik merk dat ik zelf met het ouder worden, steeds meer denk, wat weet ik toch weinig, en wat zijn veel mensen naïef en onnadenkend bezig..... ik voel alleen niet meer zó sterk de drang daar wat van te zeggen... ze doen maar.. het zal mijn tijd wel duren denk ik nu,

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Lieve Klaproos, wat een bijzondere reactie.
      Er zijn dingen waar we geen enkele invloed op hebben, dat heb ik ook wel geleerd.
      Dankjewel.

      X Hilly

      Verwijderen
  2. Wat een mooi gedicht weer Hilly .Het leven is voor velen van ons een wirwar van gedachten en gevoelens en op veel dingen hebben we geen invloed helaas
    Lieve groetjes Elisabeth

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Elisabeth,

      Zo is het. Een mooie reactie.
      Ik ben er blij mee.

      Lieve groet,
      Hilly

      Verwijderen
  3. met veel dieptegang geschreven
    we hebben het niet altijd in de hand het leven.
    Ik heb het vandaag wat vrolijker gehouden , een beetje kinderlijk zelfs ... mijn loopschoenen laten spreken

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Micheline, ik heb jouw gedicht gelezen.
      Het leven kan ook vrolijk zijn gelukkig.
      We hebben het niet in de hand...

      Dankjewel voor de reactie.

      Groetjes,
      Hilly

      Verwijderen
  4. Wat een inspiratie Hilly, wat een poëzie! Prachtige woorden verbeelden een intense gedachtewisseling tussen de dichter en de natuur. En dan zet de dichter als de eik haar wortels schrap en constateert. Meesterlijk!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Coby,

      Wat een fijne reactie, ik ben er blij mee.
      Dankjewel.

      Hartelijke groet,
      Hilly

      Verwijderen
  5. Vanuit natuur gevecht leveren met woord en jezelf... Een ogenschijnlijk zwaar gedicht leest toch licht. Een andere stijl tot je vorige dichies, hilly, knap.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, het is een wat zwaarder gedicht. Maar toch die avondzonnestraal.

      Dankjewel voor de reactie.

      Groet,
      Hilly

      Verwijderen
  6. Ik ga voor:'het lijkt alsof een kranige eik
    een buiging naar de aarde maakt'.
    Doet mij denken aan de verweerde en krom gewaaide meidoorn in het polderland - buigen maar niet breken...

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Tino,

    Ja de storm trotseren, niet breken maar rechtop in de wind!

    Fijne reactie, dankjewel.

    BeantwoordenVerwijderen