 |
| Foto: H Tolboom |
zo laat
het licht nog
een
avondzonnestraal
de wind
op de vlucht
na een
dag van wanorde
het lijkt
alsof een kranige eik
een
buiging naar de aarde maakt
‘zo, deze
storm heeft mijn
waardigheid
niet geraakt’
-
ik
ontrafel doordacht
mijn
eigen onstuimigheid
in deze verademing
lijkt
het leven
transparant
och, hoe
onschendbaar
hoe vurig
is de wilskracht…
hoe groot
is mijn invloed
op het
leven dat me nog wacht…
© Hilly
Nicolay
30 september
2017
hoe groot is de invloed op het leven dat me nog wacht... een vraag die stemt tot nadenken,
BeantwoordenVerwijderenen lieve Hilly, ik merk dat ik zelf met het ouder worden, steeds meer denk, wat weet ik toch weinig, en wat zijn veel mensen naïef en onnadenkend bezig..... ik voel alleen niet meer zó sterk de drang daar wat van te zeggen... ze doen maar.. het zal mijn tijd wel duren denk ik nu,
❤
Lieve Klaproos, wat een bijzondere reactie.
VerwijderenEr zijn dingen waar we geen enkele invloed op hebben, dat heb ik ook wel geleerd.
Dankjewel.
X Hilly
Wat een mooi gedicht weer Hilly .Het leven is voor velen van ons een wirwar van gedachten en gevoelens en op veel dingen hebben we geen invloed helaas
BeantwoordenVerwijderenLieve groetjes Elisabeth
Elisabeth,
VerwijderenZo is het. Een mooie reactie.
Ik ben er blij mee.
Lieve groet,
Hilly
met veel dieptegang geschreven
BeantwoordenVerwijderenwe hebben het niet altijd in de hand het leven.
Ik heb het vandaag wat vrolijker gehouden , een beetje kinderlijk zelfs ... mijn loopschoenen laten spreken
Micheline, ik heb jouw gedicht gelezen.
VerwijderenHet leven kan ook vrolijk zijn gelukkig.
We hebben het niet in de hand...
Dankjewel voor de reactie.
Groetjes,
Hilly
Wat een inspiratie Hilly, wat een poëzie! Prachtige woorden verbeelden een intense gedachtewisseling tussen de dichter en de natuur. En dan zet de dichter als de eik haar wortels schrap en constateert. Meesterlijk!
BeantwoordenVerwijderenCoby,
VerwijderenWat een fijne reactie, ik ben er blij mee.
Dankjewel.
Hartelijke groet,
Hilly
Vanuit natuur gevecht leveren met woord en jezelf... Een ogenschijnlijk zwaar gedicht leest toch licht. Een andere stijl tot je vorige dichies, hilly, knap.
BeantwoordenVerwijderenJa, het is een wat zwaarder gedicht. Maar toch die avondzonnestraal.
VerwijderenDankjewel voor de reactie.
Groet,
Hilly
Ik ga voor:'het lijkt alsof een kranige eik
BeantwoordenVerwijdereneen buiging naar de aarde maakt'.
Doet mij denken aan de verweerde en krom gewaaide meidoorn in het polderland - buigen maar niet breken...
Tino,
BeantwoordenVerwijderenJa de storm trotseren, niet breken maar rechtop in de wind!
Fijne reactie, dankjewel.