25 september 2016

RUSTPLAATS

de steen zwijgt
in het grijze grind

twee namen
een levensloop samen

zandkorrels door
de wind gebracht

schuren de letters
matteren de glans

strak geharkte perken
vragen aandacht

maar och,
het kan me niet bekoren

ik voel me als het musje
tussen het madeliefjesgras

toch wat verloren…

© Hilly Nicolay
25 september 2014

 
Foto: H Tolboom

15 opmerkingen:

  1. Mooi en jammer je ziet ze niet zo veel meer als vroeger...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat heb je dit mooi geschreven Hilly.Een rustplaats is vaak heel vredig maar maakt ook dat we het gemis zo duidelijk voelen .Het verloren gevoel is zo herkenbaar .En wat een mooie foto ook weer .
    Lieve groetjes Elisabeth

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Elisabeth,

      Dankjewel voor de fijne reactie, ja dat verloren gevoel is er naast het vredige.

      Lieve groet,
      Hilly

      Verwijderen
  3. Voel me ook soms zo als ik daar ben Hilly
    Ik weet niet of je nog broers of zussen hebt maar ik ben van dat gezinnetje van vroeger op de steenweg nog maar alleen .... broer is er ook niet meer

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Micheline,
      Dankjewel voor de reactie.

      Ik heb twee broers en drie zussen. Wat jammer dat jouw broer er ook niet meer is.

      Lieve groet,
      Hilly

      Verwijderen
  4. Schitterend. Lang leve de ruigte. Mijn 'gazon' bevat geen gras,maar groen. Daar is het te doen voor al het gespuis.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Te snel gereageerd. Na het lezen van ander reacties, begrijp ik je gedicht beter. Nu is hij nog mooier vol gevoel ook. Knap.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Tino,

      Dankjewel, blij dat je het gevoel erin leest.

      Groet,
      Hilly

      Verwijderen
  6. Die laatste drie zinnen zijn zo heerlijk 'Toon Hermans'.... Mooi!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Oef... Toon Hermans... dat vind ik een compliment. Dankjewel.

      Verwijderen