ik zag een vuurgloed
over het koperblad
het streelde mijn emoties
de tranen die ik had
geuren
roken minder rot
van dat
wat sterfthet is het jaargetij
de herfst
die weemoed
in de aarde kerft
en och
in een ritsel
van de stille nacht
onder de sprei van dauw
daar is het
waar nieuw leven wacht
© Hilly
Nicolay
26
november 2013 |
| eigen foto |
Ontroerend mooi Hilly, met kippenvel gelezen. Prachtige woordkeus weer en een hoopvolle slotstrofe.
BeantwoordenVerwijderenHartelijke groet van Coby
Dankjewel Coby, fijn dit te lezen.
VerwijderenHartelijke groet voor jou,
Hilly
hoe mooi 'onder de sprei van dauw' , er gebeurt iets met mij .... de ontroering zit plots naast me in de zetel.
BeantwoordenVerwijderenHet ritsel van de stille nacht doet me aan een andere stille nacht denken, morgen donderdag in de nacht van donderdag op vrijdag zal het 22 jaar geleden zijn dat mijn moeder stierf in de stilte van de nacht . Je maakt emoties in mij los Hilly
Micheline,
BeantwoordenVerwijderenWat een mooie reactie.
Ik voel een ontroering bij hetgeen je schrijft.
Ik weet hoe het voelt als je je moeder moet missen.
Veel licht en warmte wens ik je hierbij toe.
Lieve groet,
Hilly
ik heb juist woordjes geschreven die donderdag ochtend op mijn oogjes komen. Ik noem de woordjes 'in de stilte van de nacht'
BeantwoordenVerwijderenMissen is soms pijnlijk maar kan ook voor warme herinneringen zorgen
s c h i t t e r e n d Hilly!!
BeantwoordenVerwijderenwat een weergaloos heerlijk werk dit
chapeau!!
Beste Pas,
VerwijderenEen reactie waar ik blij mee ben! Dankjewel!
Fijn dat je kwam lezen op mijn blog.
Hartelijke groet,
Hilly