26 mei 2013

DE JUISTE SNAAR

de viool

het is alsof ik de snaren
stilletjes hoor huilen
tranen zich in elke trilling
rond het hout verschuilen

mijn emoties zweven mee
breken met de klanken open
bevrijden dat wat ongemerkt
naar binnen was geslopen

een kamer vol gevoelens
ik zit er middenin
tot aan de laatste noot
lief ik het lied van de violin

 
* Bij het muziekstuk: “Grandpa’s Violin” ...

© Hilly Nicolay
24 mei 2013

Foto H Tolboom

 

4 opmerkingen:

  1. Hilly, wat prachtig! Ontroering bij het lezen.
    Je hebt een snaar geraakt met dit gedicht!

    Hartelijke groet van Coby.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Coby,

    Fijn dat je kwam lezen op mijn blog.
    Een mooie reactie, ik ben er blij mee.

    Hartelijke groet,
    Hilly

    BeantwoordenVerwijderen
  3. ah heerlijk! het vers, de viool en je verwoording..:)
    voor mij blijft evenwel de cello nummer 1 :) (mag he, haha)

    gaaf vers Hilly!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Pastuiven,

    Fijn jouw reactie.
    De cello is ook mooi, de nummer 1 blijft voor mij toch de klarinet:) Maar, tezamen een mooi orkest...

    Dankjewel.

    Hilly

    BeantwoordenVerwijderen