 |
het
oostelijk licht toont
zich als
een prelude
tekent vergulde
sporen
in het verreikende
dal
ik draag
de verademing
als een begroetende
droom
teer nog rusten
bloemknoppen
op mijn
uitgestoken hand
ik zou ze
willen strooien
op een vruchtbare
aarde
zodat ze
kunnen bloeien tot
een onvergetelijke
bloementijd
wat meer
nog zou ik kunnen
ook maar durven
vragen
dan dat
het duister niets
van de
kleuren zal vervagen
© Hilly
Nicolay
30
augustus 2017
