ALS VOGELLIJNEN

ik roep de vogels mijn lief
vol nijver en egard
zoeken ze een heem in de gaard
 
welluidend, of verwonderlijk stil
vertoeven ze er vol appetijt
toch zo broos, in kwetsbaarheid
 
zoals ook wij mijn lief
twisten met de tegenwind
tuimelen, rondgaan in het labyrint
 
als de nacht het donker legt
over de takken van de linden
zal de uil er zijn plaats vinden
 
waar hij met zijn wendbare kop
gespitst en muisstil kan turen
in spaarzame, waardevolle uren
 

zoals ook wij mijn lief

twisten met de kostbare tijd
die in rap tempo voorbij glijdt
  
Hilly Nicolay
21 april 2013

Foto H Tolboom

 

 

GEEN VERGETEN REIS

mag ik jou missen in de stilte
het uur dat ik blijf waken
terwijl de slaap mijn ogen
kust, dwingt tot rust
 
hoe zou ik kunnen vergeten
zelfs al zou ik willen…
 

hoe je adem klonk

in het ochtendgloren
naast de bimbam
van de klokkentoren
 
je woont in mij, levenslang
in de beweging van mijn hand
het schrijven, mijn gedicht
al ben je ver, uit mijn zicht
 

de stroming van de wind

echoot in mijn brein
ik zou willen reizen, uitvaren
mezelf verliezen, kiezen
 
voor het ruime sop, de baren
maar je leeft in mij
waarheen ik ook ga
je blijft dicht, zo heel dichtbij
 

© Hilly Nicolay

9 april 2013
 

Vrij bij het gedicht: “Ik heb weet van een bijna vergeten reis”

Van de dichter Pastuiven Verkwil

 

KRIEBELS IN HET HART

trompettengele bloemen
omringen de wortels
van uitlopende kruinen

voorjaarsklokjes tonen
een bodem van klanken
het eerste lentelied
 
kriebels in het hart
voeten maken huppelpasjes
gelijk de lammetjes
 
zo klein nabij de ooien
de tedere beschermelingen
voor de nog zo frisse wind
 
een fris groen takje
heeft zich verknocht
aan een oude boom
 

en o, de vogels

die zonder aarzelingen
een begroeting zingen…
 

© Hilly Nicolay

7 april 2013

Foto  H Tolboom